تحلیل «تفکر» بر آسیبهای زمستانِ بیباران برای تابستان 1404؛
نکند کابوسی در راه باشد ؟!
تنها چند روز تا پایان نخستین ماهِ زمستان باقی مانده و هنوز برفی که بتواند سفرههای زیرزمینی را پُرآب کند از آسمان نباریده است و به استثنای بارش برف مختصر و بارانی که در نیمه اول پاییز دیدیم، نرخ نزولات آسمانی در سالِ آبی امسال پایین بوده است و ادامه این روند، میتواند تابستان 1404 را بهویژه برای مازندران به کابوسی خوفناک تبدیل کند.
به گزارش تفکر، تنها چند روز تا پایان نخستین ماهِ زمستان باقی مانده و هنوز برفی که بتواند سفرههای زیرزمینی را پُرآب کند از آسمان نباریده است و به استثنای بارش برف مختصر و بارانی که در نیمه اول پاییز شاهد بودیم، نرخ نزولات آسمانی در سالِ آبی امسال پایین بوده است و ادامه این روند، میتواند تابستان 1404 را بهویژه برای مازندران به کابوسی خوفناک تبدیل کند.
رییس مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی دو روز قبل با اعلام اینکه امسال بارندگی ۴۳ درصد از سطح نرمال پایینتر بوده و تاکنون سال آبی بسیار بدی داشتهایم ابراز امیدواری کرد: هنوز نمیتوان درمورد وضع منابع آبی اظهارنظر کرد زیرا بیش از نیمی از سالِ آبی باقی مانده و باید امیدوار باشیم که شرایط بهتر شود.
وی با اشاره به اینکه نسبت به پربارش بودن زمستان خوشبین نیستم و کمبودهایی که از گذشته داشتهایم این نگرانی را تشدید میکند، گفت: اگر زمستان و بهار نیز به همین شیوهای که پاییز طی شد بگذرد، شرایط خیلی ناخوشایندی را در سال بعد تجربه خواهیم کرد.
این خبر برای اهالی مازندران که مزیت اقتصادیاش، کشاورزی است آن هم از نوع آببَر و درحوزه آب شرب و حقآبه محیطزیست هم با ناترازی یا بحران مواجه است، میتواند یک کابوس باشد و کاش میشد برای رهایی از این کابوس، نماز باران خواند و مشکل را حل کرد.
نیمه نخست سال جاری، نرخ بارش در استان مازندران نسبتاً مطلوب بود و آبی که مورد نیاز بخش شرب و کشاورزی بود عموماً از طریق باران از آسمان رسید و بخش اعظمی از آن هم مصرف شد و برای سال زراعی بعد که از اردیبشهت آغاز میشود و تا پاییز ادامه دارد، چشم ما به بارش برف در پاییز و زمستان بود که تا امروز محقق نشد و هواشناسی نیز چند روز آینده را گرم و آفتابی پیشبینی کرد.
اگر این روند ادامه یابد و زمستان هم مانند پاییز کمبارش باشد، علاوه بر کاهش خوفناک ذخایر پشت سد و آب جاری رودخانهها، سفرههای زیرزمینی هم لاغر خواهند شد و با توجه به وابستگی آب شرب مردم بسیاری از مناطق استان مازندران، به چاههای آب، در تابستان شاهد بحرانی عظیم در حوزه آب خواهیم بود، بحرانی که راه حل جایگزینی ندارد.
همچنین اگر این شرایط ادامه یابد، چه بسا خشک شدن شالیزارها در برخی مناطق استان مازندران که چند سال قبل اتفاق افتاد و خسارت مالی و روانی هنگفتی به شالیزاران وارد کرد، مجدداً تکرار شود.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟