معاون وزیر جهادکشاورزی در مراسم تکریم و معارفه رییس سازمان جهاد کشاورزی استان مازندران:
«امنیت غذایی» از توپ و تفنگ مهمتر است
«علی تیموری» امروز یکشنبه در مراسم تکریم و معارفه رییس سازمان جهاد کشاورزی مازندران گفت: امنیت غذایی در دنیای امروز از توپ و تفنگ مهمتر است و باید زمینهای کشاورزی درجه یک را دو دستی حفظ کنیم.
به گزارش تفکر، سرپرست معاونت توسعه مدیریت و منابع وزارت جهاد کشاورزی با بیان اینکه ۸۵ میلیون هکتار از مساحت کشور را مراتع تشکیل میدهد، هشدار داد: بیش از ۷۰ درصد این مراتع درجه ۳ و ۴ هستند و سرانه فضای سبز ما یک سوم متوسط جهانی است.
وی با اشاره به جایگاه ویژه مازندران در کشاورزی کشور، اظهار داشت: متأسفانه استان مازندران در سال گذشته مقام اول تغییر کاربری اراضی را در کشور داشته است.
تیموری با اشاره به محدودیتهای مالی وزارتخانه گفت: امسال با ۸ میلیارد دلار اعتبار روبهرو هستیم در حالی که در گذشته این رقم تا ۱۸ میلیارد دلار بوده است.
معاون وزیر جهاد کشاورزی با اشاره به معارفه رییس جدید سازمان جهاد کشاورزی استان مازندران افزود: انتخاب اسدالله تیموری بهدلیل ارتباط با مراکز علمی صورت گرفته است.
تیموری به افزایش سرانه دریافتی همکاران در مازندران اشاره کرد و گفت: این میزان از ۳ میلیون به ۵ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان افزایش یافته، اما همچنان ۵۰ درصد کمتر از استان اول است.
وی با تقدیر از خدمات «بابک مومنی» در دوران دو ساله مسئولیتاش، ابراز امیدواری کرد: «اسدالله تیموری» رییس جدید این سازمان با بهرهگیری از اخلاق حسنه و تعامل با همکاران، بتواند گامهای موثری در جهت توسعه کشاورزی استان بردارد.

عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟