به گزارش تفکر، نماینده مردم بابل در مجلس شورای اسلامی امروز شنبه در جمع دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بابل گفت: هرچند مشکل پسماند در همه شهرهای شمال کشور فراگیر شد اما این بحران در بابل جدیتر است.
وی گفت: در سفر اخیر رییس قوه قضاییه چالشهای پسماند مازندران واکاوی و بر ضرورت حل و فصل این موضوع در جلسه سران قوا تاکید شد.
فاطمی با اشاره به این مطلب که مشکل پسماند مازندران یا باید به شکل استانی و یا بخشی حل شود، اظهار کرد: اگر چند نقطه در مازندران مشخص و با سرمایهگذاریهای چند شهر، زبالهها ساماندهی شود گرهگشا است،
نماینده بابل در مجلس شورای اسلامی افزود: البته در بسیاری از کشورهای دنیا هر بخشی در شهرها با اجرای دقیق تفکیک زباله از مبداء و اجرای درست چرخه بازیافت این مشکل را حل کردند که این ظرفیت برای شهرهای شمالی و بابل قابل اجرا است.
وی ادامه داد: در شرایط فعلی جدیترین درخواست ما آن است برای حل قطعی مشکل پسماند شمال، سران سه قوه کمک و تصمصم نهایی را اتخاذ کنند.
فاطمی با بیان این مطلب که تعطیلی سایت زباله انجیلسی بابل با حکم قطعی دادگاه انجام شد، ادامه داد: بر اساس همان حکم دستگاههای مربوطه باید زمین جایگزین برای مدیریت پسماند شهرستان و ساماندهی میلیونها تن زباله و شیرابههای دپو شده انجیلسی را انجام دهند.
عضو کمسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی گفت: جانمایی سایت زباله انجیلسی بسیار غیرکارشناسی بوده و ترکفعلهای زیادی در ۲۷ سال گذشته در این سایت انجام گرفت.
فاطمی تصریح کرد: مجمع نماینده شمال کشور برای حل سه چالش مهم شمال در حوزه پسماند، آب و کشاورزی اتفاق نظر دارند و در این مسیر گام برمیدارند.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟