با حضور مشاور عالی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری و مدیران ارشد استانی برگزار شد؛
تکریم و معارفه رییس دانشگاه مازندران
«ابراهیم صالحی عمران» رییس جدید دانشگاه مازندران طی مراسمی با حضور «محمد روشن» مشاور عالی وزیر علوم تحقیقات و فنآوری، «آیتالله محمدی لایینی» نماینده مقام معظم رهبری در استان، «سیدامیر حسینیجو» معاون استاندار، مدیران، استادان و دانشجویان این مرکز بزرگ علمی معارفه شد و از تلاش «حشمتالله علیزاده» قدردانی بهعمل آمد.
به گزارش تفکر، رییس جدید دانشگاه مازندران با اشاره به روند کاهش انگیزه در میان دانشجویان و حتی برخی از استادان، به موضوع آمایش آموزش عالی در کشور اشاره کرد و گفت: در آمایش سرزمینی، ما باید مرزهای خود را بر اساس معیارهای علمی مشخص کنیم. باید در کنار تولید علم، به دو نکته اساسی توجه کنیم. اول بحث تجاریسازی و اقتصاد آموزش عالی است که باید در این حوزه، بخشهای خصوصی را درگیر کنیم.
ابراهیم صالحی عمران در ادامه، به موضوع کارکرد فرهنگی دانشگاه اشاره کرد و اظهار داشت: فرهنگ ابعاد وسیعی دارد و این تصور محدود شدهای که در بعضی از این مراسم فرهنگی میبینیم، باید اصلاح شود. کار فرهنگی باید بر کیفیت و روش زندگی دانشجو اثرگذار باشد روی نگرش دانشجو و ترغیب او در ماندن و خدمت به کشور اثرگذار باشد.
وی ادامه داد: مراکز آموزش عالی باید این رویکرد را در کنار تربیت نیروی انسانی تقویت کنند و به مبانی دینی، نیازهای زندگی اجتماعی و نیازهای روز نسل جوان توجه داشته باشند که مهمترین مصادیق آن، آشنایی دانشجو با شعر، ادبیات، هنر و آثار تاریخی و اسطورهها و تلاش در تببین مقوله زیباییشناسی است.


عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟