استاندار مازندران خبر داد:
بهرهبرداری از 90 درصد طرحهای نیمهتمام طی دو سال آینده
«مهدی یونسی رستمی» در دیدار با اعضای ستاد روحانیان طرفدار دکتر مسعود پزشکیان در مازندران با اشاره به اینکه باید اقدامات و دستاوردهای امیدانگیز برای مردم رقم بزنیم، گفت: استان تبدیل به یک کارگاه عمرانی شد و برنامه داریم طی دو سال آینده 90 درصد از طرحهای نیمهتمام را به بهرهبرداری برسانیم.
به گزارش تفکر، استاندار مازندران خاطرنشان کرد: ۲ هزار و ۳۰۰ طرح عمرانی در گذشته فعال بود اما اکنون راکد ماندند که بیش از ۱۰۰ پروژه مجدداً شروع به کار کرد و هزار و ۱۰۰ نفر به کار بازگشتند. در ۲ سال آینده حدود ۹۰ درصد از پروژههای نیمهتمام را به بهرهبرداری میرسانیم.
این مسئول تصریح کرد : ۱۶۰۰ مگاوات کمبود برق در استان مازندران داریم که کار سختی برای رفع ناترازیها پیش روی ما است ولی با توکل به خدا و اعتقادی که به خدمت به مردم داریم و تجمیع همه ظرفیتها این مشکلات را رفع خواهیم کرد.
وی گفت: برای خدمت به مردم وارد عرصه مدیریتی شدم و همه تلاش خود را برای حل مشکلات استان بهکار خواهم بست.
استاندار مازندران اظهار کرد: این تعهد اخلاقی را به مردم استان میدهم که کار غیرعلمی و غیر کارشناسی را انجام نمیدهم.
یونسی همچنین گفت: ۷۱۰ میلیارد تومان در حوزه ارتباطات و فناوری طی ۵ ماه اخیر اعتبار جذب کردیم.
وی تاکید کرد: به گفتمان وفاق رییسجمهور اعتقاد راسخ دارم و افراطی عمل نمی کنم و در انتصابات از خانواده شهدا و نیروهای انقلابی و جوان استفاده کردم و به دنبال بهبود معیشت مردم و ایجاد اشتغال هستم چراکه منجر به امنیت پایدار و توسعه اقتصادی میشود.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟