مدیر جهاد کشاورزی بابل خبر داد:
تحویل بیش از یک میلیون لیتر سوخت به کشاورزان بابلی
«رحیم شهیدیپور» با اشاره به تحویل بیش از یک میلیون سوخت به کشاورزان بابلی گفت: این میزان سوخت بهمنظور انجام عملیات شخم و شیار بهاره، تامین انرژی موتورپمپها، صنایع تبدیلی کشاورزی، مزارع پرورش مرغ گوشتی و آبزیان و ماشینآلات کشاورزی، بین بهرهبرداران توزیع شده است.
به گزارش تفکر، مدیر جهاد کشاورزی بابل تصریح کرد: توزیع بموقع سوخت مورد نیاز بخش کشاورزی و تولید نقش مهمی در تداوم تولید و تامین امنیت غذایی دارد.
وی گفت: داشتن پروانه بهرهبرداری از چاههای کشاورزی برای دریافت سهمیه سوخت الزامی است و بهرهبرداران چاههای کشاورزی بدون پروانه در بابل برای دریافت سهمیه سوخت در فصل کشاورزی پیش رو باید نسبت به دریافت پروانه بهرهبرداری یا تمدید پروانههایی که تاریخ اعتبارشان منقضی شده است اقدام کنند.
شهیدیپور تصریح کرد: طبق ضوابط قانونی، برداشت آب از منابع زیرزمینی باید با مجوز انجام شود و برداشت آب از چاههایی که پروانه بهرهبرداری ندارند یا چاههایی که تاریخ اعتبار پروانه بهرهبرداریشان به پایان رسیده اقدامی غیرمجاز محسوب میشود.
وی افزود: ابتدای سال جاری در شورای تامین استان مازندران تصویب شد که از سال آینده، یعنی فصل کشاورزی جاری همه کشاورزان برای برداشت آب از چاهها باید برای تمدید یا دریافت پروانه بهرهبرداری اقدام کنند و بر همین اساس این موضوع با جدیت دنبال میشود.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟