معاون گردشگری وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری:
صنعت گردشگری کشور با جایگاه واقعی خود فاصله دارد
«انوشیروان محسنی بندپی» با بیان این که، ایران رتبه پنجم جهان را در زمینه برخورداری از جاذبههای گردشگری دارد، گفت: صنعت گردشگری ایران هنوز به جایگاه واقعی نرسیده و لازم است برای رونق این صنعت و جذب گردشگر خارجی بیش از پیش تلاش کنیم.
به گزارش تفکر، انوشیروان محسنی بندپی صبح امروز سهشنبه در مراسم افتتاح هتل پنجستاره آراز نوشهر افزود: ارتقای زیرساختهای مراکز گردشگری کشور با هدف جذب سرمایهگذار و گردشگران خارجی اجتنابناپذیر است.
وی با بیان این که صنعت گردشگری ایران هنوز به جایگاه واقعی دست نیافته است، گفت: ایران اسلامی رتبه بالایی در حوزه گردشگری دارد که برای شکوفایی ظرفیتهای این بخش اشتغالزا و درآمدزا باید تلاشهای وافری صورت گیرد.
محسنی بندپی خاطرنشان کرد: صنعت گردشگری نقش ارزندهای در توسعه کشور و همچنین جایگاه مهمی در اشتغال و ارزآوری برای خروج از اقتصاد تک محصولی نفت دارد.
معاون گردشگری وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گفت: باعث غرور و افتخار میشود تا یک اثر تاریخی و فرهنگی را ثبت جهانی و ملی میکنیم چرا که ایران دارای آثار متعدد ارزشمندی در زمینههای تاریخی است که قابلیت ثبت جهانی را دارند.
وی با اشاره به اینکه صنعت گردشگری توان بالایی در دیپلماسی فرهنگی دارد، گفت: مردم ایران مردمان مهماننوازی هستند که در دنیا زبانزد بودند و همین شاخصه مهم باعث جذب گردشگران خارجی به کشور میشود.
محسنی، فواید صنعت گردشگری کشور را زیاد برشمرد و افزود: جاذبههای بسیار فراوان و زیبایی در سراسر ایران اسلامی داریم و بنا به آمار موجود رتبه دهم را در حوزه برخورداری از آثار فرهنگی تاریخی و تمدنی دارا هستیم که ارزشمند است.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟