مدیرکل اوقاف و امور خیریه مازندران خبر داد:
اسکان اضطراری ۲۰۰۰ نفر در بقاع متبرکه مازندران
«حجتالاسلام ابراهیم حیدری جناسمی» با اشاره به اجرای طرح ملی «حرم امامزادگان؛ پناهگاه مردم»، گفت: تاکنون دو هزار نفر از مسافرانی که در شرایط خاص کشور به مازندران آمدند، در بقاع متبرکه و صحن و سرای امامزادگان اسکان اضطراری داده شدند.
به گزارش تفکر، مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان مازندران ظهر امروز شنبه در گفتوگو با خبرنگاران با اشاره به اجرای طرح ملی «حرم امامزادگان؛ پناهگاه مردم» گفت: در این روزهای پرالتهاب که کشور عزیزمان مورد حمله رژیم غاصب صهیونی قرار گرفته، بقاع متبرکه و آستان مقدس امامزادگان واجبالتعظیم نهتنها مأمن دعا و توسل هستند، بلکه تبدیل به پناهگاهی معنوی برای ملت خداجوی ایران اسلامی شدند.
وی با بیان اینکه بهمنظور تقویت روحیه ایمانی و اسکان اضطراری مسافران درهای بقاع متبرکه مازندران به روی مردم گشوده شده است، افزود: از زمان حضور مسافران در استان به مدیران اجرایی اماکن مذهبی ابلاغ شد نهایت همکاری و مساعدت را در اسکان و پذیرایی از مردم داشته باشند.
حیدری بیان کرد: در قالب این طرح برپایی نمازهای جماعت، دعاهای جمعی، زیارت، برنامههای قرآنی و آمادگی فرهنگی در برابر تهدیدها برای مسافران اجرا میشود.
وی با بیان اینکه در اسکان اضطراری مسافران در اماکن مذهبی پایگاههای مقاومت بسیج، نیروی انتظامی و فرمانداریها با اوقاف مشارکت میکنند، گفت: تمامی ظرفیتهای اماکن مذهبی مانند مساجد، ساختمان بقاع متبرکه و امامزادگان، زائرسراها، سوئیتها و محوطه این اماکن با حفظ مسائل امنیتی دراختیار مسافران قرار میگیرد.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟