استاندار مازندران در جلسه شورای گفتوگوی دولت و بخش خصوصی:
امروز «سرمایهگذاری» اولویت مازندران است
«مهدی یونسی رستمی» با بیان اینکه پروندههای زیادی از صدور مجوزهای سرمایهگذاری در کمیسیونها و کمیتههای استانداری و دستگاههای اجرایی وجود دارد که باید هر چه سریعتر تعیین تکلیف شود، گفت: امروز سرمایهگذاری اولویت استان مازندران است.
به گزارش تفکر، مهدی یونسی رستمی امروز شنبه در جلسه شورای گفتوگوی دولت و بخش خصوصی توضیح داد: به منظور جذب بیشتر سرمایهگذاران و رونق تولید فرآیند صدور مجوزهای کسب و کارها باید کوتاه شود.
وی اظهار کرد: برای رسیدن به نتیجه موردنظر تصمیم گرفته شد تا تعداد جلسات کمیسیونها و کمیتههای مختلف در استانداری و دستگاههای اجرایی با هدف بررسی زودتر استعلامها، بیشتر شود.
استاندار مازندران از مدیران دستگاههای اجرایی استان خواست تا با برگزاری جلسات کمیسیونها و کمیتهها نسبت به تعیین تکلیف درخواستهای سرمایهگذاری و صدور مجوزها، اقدام عملی کنند.
یونسی رستمی با اشاره به اینکه امروز یکی از اولویتها سرمایهگذاری است و این گفتمان بهعنوان رویکرد جدی فرمانداران در استان باید فراگیر شود، توضیح داد: کُندی در صدور مجوزها، پاسخگویی به استعلامها و، مکاتبات با ارباب رجوع در استان پذیرفتنی نیست.
وی با بیان اینکه با توجه به مقولات حساس زیستمحیطی و اهمیت و حفظ زمینهای کشاورزی مازندران باید مقررات و قوانین رعایت شود، تصریح کرد: از آن جایی که بعضی از تبصره و مادهها در اجرای قوانین در این خطه شمالی دستوپاگیر شده است، باید با همکاری نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی با هدف رفع چالشهای سرمایهگذاری بیشتر شود.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟