مدیرعامل شرکت گاز مازندران با اشاره به مصرف 41 میلیون متر مکعب گاز در 24 ساعت گذشته:
رکورد زدیم اما مصرف بیشتر خواهد شد
«هژبر جوادی» امروز سهشنبه در نشست مدیریت بحران استانداری مازندران گفت: در پی استقرار سامانه پربارش و افت شدید دما، بیش از ۴۱ میلیون مترمکعب گاز در ۲۴ ساعت گذشته در استان مصرف و بهاینترتیب رکورد مصرف گاز در استان شکسته شد.
به گزارش تفکر، مدیرعامل شرکت گاز مازندران افزود: پیشبینی میشود مصرف گاز استان در شبانهروز آینده و به خصوص در زمانهای افت دما در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه بیشتر نیز شود.
جوادی گفت: خواهشمندیم تمامی مشترکان گاز در استان نسبت به صرفهجویی و کاهش ۲ درجه در اتاقها و همچنین تنظیم درجه مشعل شوفاژ، آبگرمکن و پکیج بین ۵۰ تا ۵۵ درجه اقدام کنند.
مدیرعامل شرکت گاز مازندران افزود: همکاران در شرکت گاز استان بهطور شبانهروزی آماده هستند تا سرویس مناسبی برای مشترکین گاز خانگی و تجاری در استان داشته باشند.
جوادی با اعلام اینکه ۴۲۰ نفر از همکاران شرکت گاز مازندران بهصورت شبانهروزی درحال انجام پایش از گلوگاه تا رامسر هستند، تصریح کرد: کار مهمی که انجام شده ۲۵۰ هزار ویلا در استان شناسایی شده که از این میزان ۴۰ هزار ویلا خالی از سکنه بودند و نسبت به قطع گاز این واحدها اقدام شد.
وی ادامه داد: در این ویلاها کسی سکونت نداشته و همچنین مشعل بخاریهای گازی منازل روشن بوده که موجب هدررفت انرژی گاز در این فصل سرد سال شده است.
مدیرعامل شرکت گاز مازندران گفت: باتوجه به ادامه پایشها و بررسی وضعیت سکونت در صورت خالی از سکنه بودن، گاز این ویلاها قطع میشود.

عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟