معاون حل اختلاف دادگستری مازندران خبر داد:
آزادی 81 مددجو از زندان نوشهر با مشارکت خیّران و مشوقهای قانونی
«ابراهیم علیزاده نیکو» امروز -سهشنبه- در حاشیه حضور در جشن آزادی زندانیان نوشهر، گفت: در اجرای پویش استانی «به عشق یوسف زهرا میبخشم»، ۸۱ نفر از زندان نوشهر آزاد شده و به آغوش گرم خانواده، بازگشتند.
به گزارش تفکر، معاون حل اختلاف دادگستری مازندران از آزادی ۸۱ مددجوی زندان نوشهر همزمان با سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی خبر داد.
وی افزود: رییسکل دادگستری مازندران بر کاهش جمعیت کیفری زندانها با بهرهمندی از همه ظرفیتهای قانونی، تاکید داشته و کارکنان دادگستری استان در راستای تحقق این هدف، اهتمام ویژه دارند.
معاون دادگستری مازندران ادامه داد: پویش موصوف از ابتدای ماه شعبان، آغاز شده و تا نیمهشعبان ادامه خواهد یافت.
علیزاده نیکو خاطرنشان کرد: به همت تعدادی از ملی پوشان کشتی کشور، خیرین، اعضای ستاد دیه و انجمن حمایت از زندانیان، با پرداخت مبلغی بالغ بر سه و نیم میلیارد تومان و با همکاری و همیاری اعضای شعبه شورای حل اختلاف مستقر در زندان، زمینه آزادی ۵۴ محکوم مالی فراهم شد.
معاون حل اختلاف دادگستری مازندران همچنین افزود: با حمایت و کمک مسئولین قضایی شهرستان نیز، ۲۷ نفر با برخورداری از نهادهای ارفاقی و مرخصی ذخیره، از زندان آزاد شدند.
علیزاده نیکو با دعوت از عموم مردم بهویژه صاحبان سرمایههای مادی و اجتماعی، برای پیوستن به پویش موصوف و شرکت در این امر خداپسندانه، ابراز امیدواری کرد: در مدت باقیمانده، با همت خیرین، مومنین و نیکاندیشان استان، شاهد افزایش میزان مصالحه و تعداد زندانیان رهاشده از زندانها باشیم.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟