با حضور وزیر دولت چهاردهم در محل پل تاریخی محمدحسنخان بابل انجام شد؛
بازدید از میراث فرهنگی ۳۰۰ ساله
«سیدرضا صالحی امیری» در سفر خود به مازندران همچنین از پل تاریخی و در حال تخریب محمدحسنخان بابل بازدید کرد، پلی که یادگار دوران زندیه است و این روزها بهخاطر حجم تردد ماشینهای سنگین و آسیبهایی که از این رهگذر دیده، حال و روز خوبی ندارد و بهسختی روی پایههای خود ایستاده است.
به گزارش تفکر، وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در بازدید از پل تاریخی محمدحسنخان بابل گفت: تصمیمگیری در پروژههای عمرانی باید براساس تخصص و شواهد علمی باشد و نمیتوان سلیقهای عمل کرد.
وی ادامه داد: نمایندگان مردم بابل در مجلس شورای اسلامی، شهردار و فرماندار باید با همکاری یکدیگر و استفاده از یک مشاور صاحبنظر برای بررسی و ارائه طرحهای مرمت و بازسازی این پل اقدام کنند و بعد از دریافت نظر مشاور و برآورد بودجه، نحوه اجرای پروژه باید زودتر مشخص شود.
گفتنی است تردد چند باره خودروهای سنگین زیر پل تاریخی محمدحسنخان بابل در حالی طی چند سال اخیر به یک سریال غمناک تبدیل شد که باردیگر برخورد تاج یکی از خودروهای سنگین بخشی از طاق این پل ۳۰۰ ساله را تخریب کرد.
عبور غیرقانونی خودروهای سنگین از زیر این پل که از آثار دوره زندیه و نماد تاریخی شهر بابل محسوب میشود، آن را در سراشیبی استهلاک و فروپاشی قرار داده است.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟