کد خبر : 1258
زمان انتشار : 1403/10/20 |
تغییر یا تسلیم؛ مسأله این است
کالبدشکافی دو «عذرخواهی» در تحریریه تفکر؛

تغییر یا تسلیم؛ مسأله این است

طی دو روز گذشته دو خبر از «عذرخواهی» از استاندار مازندران و نماینده مردم ساری و میاندورود در صدر خبرگزاری‌های استان قرار گرفت که هم بارِ مثبت دارد و هم منفی اما بارِ منفی آن ماندگارتر است.

به گزارش تفکر، در نخستین خبر «مهدی یونسی رستمی» در مقام رییس شورای آموزش و پرورش استان مازندران به‌خاطر مدارس فرسوده از مردم و دانش‌آموزان  عذرخواهی کرد و در دومین خبر نیز «علی بابایی کارنامی» در نشست هم‌اندیشی بازنشستگان استان مازندران در مشهد از آنان پوزش خواست.

البته این‌که یک مدیر یا یک نماینده از شهروندان به‌خاطر مشکلاتی که حل‌ناشده باقی مانده است و فشار آن بر روی زندگی و روان مردم هر لحظه احساس می‌شود، عذرخواهی کند، یک فضیلت اخلاقی و از اخلاقِ مدیران است و لازم است از این دو مسئول قدردانی کنیم که مانند برخی هم‌قطاران خود، مشکل را انکار نکردند.

نکته مهمی که درخصوص این دو عذرخواهی می‌توان گفت این است که هر دو مسئول، درخصوص حل مشکل، دست خود را به علامت تسلیم بالا گرفتند و این بارِ منفی دارد.

استاندار مازندران در جلسه شورای آموزش و پرورش بر وجود یک‌هزار و سیصد و پنجاه مدرسه تخریبی که نیاز به به‌سازی یا نوسازی دارند، تأکید کرد اما نگفت که قرار است در چه بازه زمانی و با کدام اعتبار، این مدارس مرمت یا بازسازی شوند.

«مهدی یونسی رستمی» همچنین در این جلسه که با حضور اعضای مجمع خیّرین مدرسه‌ساز مازندران برگزار شده بود، از خیّرین نیک‌اندیش خواست که با مشارکت خود، مشکل را حل کنند، مگر توان خیّرین مدرسه‌ساز چقدر است که بتوانند این تعداد مدرسه در استان مازندران را ترمیم کنند یا از نو بسازند ؟

«علی بابایی کارنامی» نیز در سخنان خود در جمع بازنشستگان شریفی که در شمار حداقلی‌بگیران کشور هستند و شرایط جسمی و سنی به آنان اجازه فعالیت جدید اقتصادی و کسب درآمد بیشتر را نمی‌دهد، از آنان عذرخواهی کرد اما به ناترازی صندوق‌های بازنشستگی اشاره و تلویحاً تأکید کرد دستش بالا است و کاری از دستش ساخته نیست.      

نماینده مردم ساری و میاندورود همچنین به بیمار بودن اقتصاد کشور اشاره کرد و گفت: امروز درآمد کمتر از 30 میلیون تومان در ماه، زیر خط فقر محسوب می‌شود اما از بازنشستگان خواست به‌خاطر دریافت حقوقی در حد نصف خط فقر، اعتراض نکنند و نجابت بوَرزَند.

اگر بخواهیم این دو عذرخواهی را به زبان خودمانی، ترجمه کنیم باید بگوییم این دو عذرخواهی به بیان ساده یعنی «همینه که هست !».

دو مسئول ارشد استانی تنها به دو مشکل عمیق زندگی روزانه ما اشاره کردند و عذرخواستند اما با این عذرخواهی خواستند به ما نوعی حس شرم و آزرم بدهند تا تحمل کنیم و یقین پیدا کنیم که مشکل مدارس فرسوده و ناترازی در درآمد و هزینه بازنشستگان، در کوتاه‌مدت درمانی ندارد هرچند برای بلندمدت نیز هیچ کدام از نمایندگان و مدیران برنامه‌ای ندارند.

لینک کپی شد
ارسال نظرات
یادداشت