به گزارش تفکر، مدیرکل دامپزشکی مازندران با اشاره به اینکه دستاوردها در تولید گوشت مرغ نتیجه تعامل سازنده دولت، بخش خصوصی و مردم است گفت: با صدور بیش از ۱۱۱ هزار مجوز جوجهریزی، تولید و توزیع جوجه در واحدهای پرورشی استان افزایش قابلتوجهی یافته است.
وی افزود: این رشد نه تنها به رونق اقتصادی مازندران کمک کرده، بلکه در تأمین پروتئین مورد نیاز کشور نقش حیاتی دارد.
آقاپور کاظمی همچنین به اقدامات بهداشتی دامپزشکی مازندران اشاره کرد و گفت: اجرای واکسیناسیون گسترده و پایش مستمر بیماریها منجر به کاهش ۸۸ درصدی آنفلوآنزای طیور و ۸۵ درصدی بیماری گامبورو شده است و این موفقیتها باعث کاهش ۱۱۴ درصدی تلفات و ۱۶۵ درصدی معدومسازی شد و سلامت و بهرهوری زنجیره تولید را به شکل چشمگیری افزایش داد.
مدیرکل دامپزشکی مازندران در ادامه از نظارت مستمر بر مراکز تولید، نگهداری و عرضه فرآوردههای خام دامی خبر داد و گفت: طی یک سال گذشته بیش از ۳۷ هزار بازدید از این مراکز انجام شده و بالغ بر ۲۲ هزار و ۶۰۰ تن گوشت سفید و قرمز بهصورت بهداشتی به بازار عرضه شد.
وی بر برخورد قاطع با متخلفان بهداشتی تأکید کرد و گفت: در این مدت ۲۷۱ متخلف مورد پیگرد قضائی قرار گرفتند و ۲۱ واحد متخلف پلمب شدند، همچنین بیش از ۳۲۳ هزار کیلوگرم فرآورده خام دامی غیرقابل مصرف کشف و بخشی از آن معدوم شد.
آقاپور کاظمی در پایان با قدردانی از همکاری دستگاههای قضایی و تعامل واحدهای تولیدی و عرضه تأکید کرد: نظارتهای بهداشتی بدون اغماض ادامه خواهد یافت و ارتقای سلامت غذایی جامعه همچنان اولویت اصلی این ادارهکل است.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟