به گزارش تفکر، نماینده مردم بابل امروز -چهارشنبه- همزمان با بازدید از چند طرح نیمه‌تمام شهرستان گفت: آمارهای موجود نشان از روند افزایشی مهاجرت از استان‌های مختلف به این خطه از شمال دارد.

«حسن حسن‌نتاج» با اشاره به این مطلب که چند روستا و بخش در این شهرستان با کمبود آب شرب مواجه هستند، اظهار کرد: شهرستانی که زیرساخت‌های موجود آن، در حد پاسخگویی به شهروندان بومی خود نیست چگونه می‌تواند پاسخگوی انبوهی از مهاجران به این شهرستان باشد.

حسن‌نتاج افزود: بیشتر مسافرانی که از شهرهای مختلف به مازندران و بابل مهاجرت می‌کنند بازنشسته‌های بالای۶۰ سال هستند.

در تحلیل این خبر باید چند نکته را بررسی دقیق کرد؛ نخست این‌که آورده مهاجران به استان دقیقاً چیست آن هم مهاجرانی که به ادعای نماینده بابل، بازنشسته‌های ۶۰ ساله هستند؟ می‌توان گفت تقریباً هیچ ! 

نکته دوم این‌که یکی از مشکلات استان مازندران که مستمر توسط مدیران طرح می‌شود، پیری جمعیت در استان است و ناگفته پیداست ورود مهاجران ۶۰ سال به بالا به مازندران، می‌تواند یکی از دلایل پیری جمعیت استان در آمارها باشد.

نکته مهم بعدی این است که کشاورزی، مزیت بزرگ شهرهای مازندران و به‌ویژه بابل است و پذیرش مهاجران جدید یکی از تهدیدهای جدی برای عرصه‌های کشاورزی است؛ در مواردی هم مهاجران با پرداخت مبالغی ویژه موفق شدند مجوز ساخت و ساز خارج از بافت‌ و در اراضی کشاورزی بگیرند و نهادهای نظارتی و مدیران استانی نیز طی سال‌های اخیر در خصوص دهیاران پورشه‌سوار و مافیای املاک هشدار دادند که اخبار آن نیز در سایت‌ها قابل مشاهده است.   

همچنین مازندران یکی از استان‌های پیر کشور محسوب می‌شود؛ هم جوانی جمعیت باید مدنظر باشد و هم ایجاد زمینه‌های مناسب و تسهیلات ویژه به جوانان، برای تشویق به جوانی جمعیت و ایجاد نشاط و امید لازم در اجتماع استان.

لازم است ورود مهاجران از استان‌های دیگر کشور به مازندران، ضابطه و قانونی مشخص داشته باشد _در حال حاضر هیچ ضابطه‌ای ندارد و به حال خود رها است_ آن هم در شرایطی که استان مازندران در محاصره بی‌آبی است و نوروز ۱۴۰۲ «محمد حسن نامی» رییس وقت مدیریت بحران کشور در کنار استاندار هشدار داد: با تغییرات شدید آب و هوایی و اقلیمی در مازندران روبه‌رو هستیم و اگر توجه ویژه‌ای به منطقه نشود در چند سال آینده، شاهد بیابانی شدن مازندران خواهیم بود.

بدیهی است پذیرش مهاجران به معنای حمل بار اضافی بر منابع آبی و همچنین در معرض خطر قرار گرفتن اراضی بیشتر زراعی است و اگر با دقت نظر به آن نگاه شود، یک فرصت نه که یک تهدید است.

مدیران و نمایندگان نباید این نکته را از نظر دور دارند که کمبود منابع آبی استان چیزی نیست که با توسعه زیرساخت، جبران شود و لازم است بین منابع و مصارف تعادل ایجاد کرد و ورود مهاجران بیشتر معنایی جز دست‌درازی بیشتر به منابع آبی استان و خودزنی ندارد.