به گزارش تفکر، دادستان عمومی و انقلاب سرخرود امروز سهشنبه در نشست شورای حفاظت محیطزیست مازندران از برخورد قاطع و قانونی دستگاه قضایی مازندران با هرگونه رهاسازی یا دفن غیرمجاز پسماند در اراضی عمومی و حریم منابع طبیعی و ساخت و سازغیرمجاز در حریم ۶۰ متری دریا خبر داد.
وی اظهار کرد: در راستای تاکیدات رییسکل دادگستری مازندران و دادستان مرکز استان در اجرای قوانین زیستمحیطی و نظارت بر عملکرد دستگاههای خدماتی و عمرانی، مسیر فاز چهارم جاده سلامت، ساختوسازهای غیرمجاز حریم دریا، مرکز جمعآوری و دفع پسماند و محل زبالهسوز شهرداری در حوزه قضائی سرخرود مورد بازدید میدانی قرار گرفت.
صابر ذوالفقاری همچنین گفت: در این بازدیدها بر هماهنگی بیشتر میان شهرداری، بخشداری، محیطزیست و منابع آب تحت نظارت دستگاه قضایی برای اجرای کامل ضوابط قانونی در حوزه پسماند و حفظ سلامت عمومی تأکید شد و مسئولان اجرایی ضمن ارائه گزارشهای فنی، به تشریح اقدامات انجامشده در زمینه مدیریت پسماند، ساماندهی محل دفن زباله، رعایت استانداردهای زیستمحیطی و جلوگیری از تصرف اراضی ملی و منابع طبیعی و حریم دریا پرداختند.
دادستان عمومی و انقلاب سرخرود با تأکید بر اهمیت حفظ محیطزیست و منابع طبیعی، افزود: هرگونه ساخت و ساز غیرمجاز در حریم ۶۰ متری دریا رهاسازی یا دفن غیرمجاز پسماند در اراضی عمومی و حریم منابع طبیعی، مصداق بارز تصرف غیرقانونی محسوب میشود و مطابق قانون جرم تلقی شده و پیگرد قانونی دارد.
ذوالفقاری همچنین به ضرورت مدیریت صحیح منابع آبی در ارتباط با مراکز پسماند و اراضی کشاورزی اطراف اشاره و خاطرنشان کرد: اجرای دقیق مقررات مربوط به قانون توزیع عادلانه آب برای جلوگیری از آلودگی منابع آبی، حفاظت از محیطزیست و تأمین حقوق کشاورزان ضروری است.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟