به گزارش تفکر، فرماندار شهرستان ساری گفت: برای سومین سال متوالی هیچ حادثه غرقشدگی در سواحل شهرستان ساری ثبت نشده است و این موضوع نشاندهنده تضمین کامل سلامت شهروندان و گردشگران است.
وی با بیان اینکه تعداد ۸۲ نفر از حوادث احتمالی غرقشدگی نجات یافتهاند، افزود: این موفقیت نتیجه حضور شبانهروزی و شیفتبندی منظم ناجیان غریق در طول روز و شب است.
نوبخت همکاری بینبخشی و همافزایی دستگاههای اجرایی را عامل اصلی موفقیت طرح دانست و گفت: همراهی هلالاحمر، اورژانس، نیروهای انتظامی، هیأت نجات غریق و سایر نهادهای مرتبط نقش بسزایی در اجرای این برنامه ایفا کرده است.
فرماندار ساری به اهمیت آموزش و فرهنگسازی در زمینه ایمنی دریایی نیز تأکید کرد و گفت: برنامههای آموزشی گستردهای برای افزایش آگاهی عمومی بهویژه گردشگران در تابستان سال آینده در دستور کار قرار دارد تا سطح ایمنی سواحل ارتقا یابد.
نوبخت ضمن قدردانی از تلاش همه دستگاههای متولی، بر ضرورت استمرار همکاری و همدلی بین نهادها و مردم تأکید و ابراز امیدواری کرد: با این همافزایی، امنیت و رفاه سواحل شهرستان ساری به طور مستمر تضمین شود.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟