فرماندار بابلسر در نشست با سرمایهگذاران بخش خصوصی تأکید کرد:
ساحل بابلسر؛ ظرفیتی ممتاز برای پرورش ماهیان خاویاری
«قربانعلی ولیزاده بورا» امروز یکشنبه در دیدار با تعدادی از سرمایهگذاران بخش خصوصی گفت: تولید و صادرات ماهیان خاویاری ارزآوری بالایی دارد و ساحل شهرستان بابلسر ظرفیتی ممتاز برای پرورش ماهیان خاویاری محسوب میشود.
به گزارش تفکر، فرماندار بابلسر گفت: حمایت از سرمایهگذاران بخش خصوصی برای تولید ماهیان خاویاری یکی از سیاستهای راهبردی ما در شهر ساحلی بابلسر است و این امر با توجه به ظرفیتهای ممتاز ساحلی موجود، رونق اقتصادی این خطه از شمال را به ارمغان میآورد.
وی گفت: سرمایهگذاری در این حوزه نه تنها برای تولیدکنندگان آورده اقتصادی خوبی خواهد داشت بلکه زمینه اشتغالآفرینی جوانان بومی فراهم را میسازد.
فرماندار بابلسر با اشاره به آغاز فصل صید از دریای خزر گفت: صید اصولی و حفظ ذخایر ارزشمند انواع ماهیان در این دریا باید بهصورت جدی برای صیادان تبیین گردد.
ولیزاده ادامه داد: با تلاش کارشناسان سال گذشته بخش قابل توجهی از مولدین باارزش از صیدگاههای استان تحویل مراکز تکثیر و بازسازی شد و اقدامات مهمی در جهت رهاسازی بچهماهیهای خاویاری به دریا و بازسازی ذخایر طبیعی صورت گرفت.
وی با اشاره به این مطلب که در حال حاضر صیانت از ذخایر ژنتیکی گونههای ارزشمند ماهیان خاویاری خزر و افزایش سهم استان در تولید و صادرات خاویار پرورشی یکی از برنامههای جدی استانی محسوب میشود، گفت: برای تحقق این برنامه مهم استانی بابلسر بهصورت ویژه همکاری میکند.

عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟