معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار مازندران:
توسعه با نابودی منابع طبیعی اتفاق نمیافتد
«سیدامیر حسینیجو» گفت: توسعه با نابودی منابع طبیعی اتفاق نمیافتد و ما باید اجازه ندهیم که افراد به شکل طبیعی وارد این عرصه شوند و تعرض کنند. وقتی تعرض به منابع طبیعی به یک نهی عمومی و یک قبح اجتماعی تبدیل شود، دیگر کسی جرأت نمیکند خود را وارد این حوزه کند.
به گزارش تفکر،معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار مازندران با اشاره به فرهنگ عمومی در جامعه افزود: اگر رودخانه نابود میشود، فقط دولت نیست که باید مانع شود، وظیفه دولت هم هست اما زمانی نتیجهبخش خواهد بود که نهی عمومی شکل بگیرد و این باید در سطح فرهنگ عمومی زشتی تلقی شود تا کسی به خود اجازه ندهد وارد چنین حوزهای شود.
وی با بیان چند نکته درباره آینده استان اظهار داشت: ما انتخابات را در پیشِ رو داریم، یکی از راههای توسعه حضور مردم در انتخابات است. در جمهوری اسلامی بعد از پیروزی انقلاب، هیچ انتخاباتی تعطیل نشد. شاید در بعضی دورهها مثل شوراها یک یا دو سال تأخیر داشتیم، اما انتخابات همواره برگزار شد.
حسینیجو ادامه داد: شوراهای شهر و روستا میتوانند نقش بسیار زیادی در توسعه ایفا کنند، بنابراین نباید دوباره گرفتار روابط دوستی، فامیلی، رفاقتی و بچهمحلی شویم. اگر به فکر توسعه مازندران هستیم، باید زیرساخت مدیریت و پارلمان محلی را درست تعریف کنیم. این از نکات مهمی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
وی اضافه کرد: علاوه بر ظرفیت حضور مردم در انتخابات، ما منابع طبیعی و موهبتهای الهی را در اختیار داریم. این ظرفیتها باید در مازندران تعریف درستی پیدا کنند و صاحبان قلم میتوانند نقش جدی و تأثیرگذاری در این مسیر داشته باشند.
حسینیجو ادامه داد: فرصتها محدود است، پیش از ما خیلیها بودند و بعد از ما هم خیلیها خواهند آمد، اما بعضی نامشان ماندگار شد. در همین چالوس، در همین غرب استان، در سراسر مازندران، نام کسانی ماندگار شد چون در دورهای که بودند، از خودشان اثر بهجا گذاشتند.
وی تأکید کرد: آنچه در ذهن مردم میماند اثرهایی است که از مسئولان باقی میماند. این اثر میتواند یک پل باشد، میتواند یک راه ارتباطی باشد، میتواند یک کتاب باشد، میتواند یک سخنرانی خوب و مؤثر باشد و میتواند یک گرهگشایی در حوزه مردمداری باشد. همین اثرهاست که ماندگار و مؤثر خواهد بود.
معاون سیاسی و امنیتی استاندار مازندران گفت: آنچه اهمیت دارد این است که ما در دوران مسئولیت خود کاری انجام دهیم که بهعنوان یک اثر ماندگار در حافظه مردم ثبت شود و در مسیر توسعه استان نقشآفرین باشد.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟