مدیرکل منابع طبیعی استان مازندران- ساری خبر داد:
جلوی تاراج ۷۰۰ هکتار از عرصههای منابع ملی عباسآبادِ ورسک گرفته شد
«علی باقری جامخانه» از جلوگیری از تاراج 700 هکتار از عرصههای منابع طبیعی عباسآبادِ ورسک سوادکوه خبر داد و گفت: با اقدامات حقوقی ادارهکل منابع طبیعی مازندران- ساری و حمایت دستگاه قضایی، سند قطعی این عرصهها به نام دولت جمهوری اسلامی با نمایندگی منابع طبیعی استان مازندران صادر شد.
به گزارش تفکر، مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران-ساری گفت: ۷۰۰ هکتار از عرصههای منابع ملی منطقه عباسآباد ورسک سوادکوه با پیگیری و اقدامات قاطع و حقوقی ادارهکل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران-ساری و شهرستان سوادکوه و با همکاری و حمایت دستگاه قضایی به دولت بازگشت.
علی باقری جامخانه گفت: عرصه مورد نظر به مساحت ۷۰۰ هکتار در محدودهی اراضی موضوع آگهی تشخیص منابع ملی قرار دارد که به دلیل فرآیند حقوقی و قضایی صورت گرفته و به موجب رأی کمیسیون موضوع ماده ۵۶ قانون حفاظت به مالکیت قطعی دولت درآمده و پس از آن به موجب ماده ۱۳ آییننامه اجرایی قانون ملی شدن جنگلهای کشور و ماده ۳۹ قانون حفاظت و بهرهبرداری سند مالکیت دفترچهای به شماره مشخص به نام دولت جمهوری اسلامی ایران و با نمایندگی سازمان جنگلها و مراتع کشور صادر و پس از اجرای قانون جامع حدنگار و کاداستر اراضی سند تک برگ به نام دولت جمهوری اسلامی با نمایندگی سازمان جنگلهای کشور صادر شد که در ادامه به موجب ماده ۲۳ قانون ثبت، ملک موصوف در مالکیت قطعی و بلامنازع دولت جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته است.
وی با تأکید بر اینکه هیچ تعارفی با متصرفین و سودجویان به عرصههای منابع ملی نداریم، افزود: مدعی پرونده و سایر ورثه، ۴ مرتبه مبادرت به طرح دعوی به خواسته ابطال آگهی تشخیص منابع ملی در شعبه ویژه مستقر در محاکم عمومی مرکز استان نمودند که با پیگیریهای همکاران حقوقی ادارهکل و شهرستان سوادکوه و حمایتهای دستگاه قضایی استان و شهرستان و شعبات مختلف مرتبط، در هر ۴ مرحله، نتیجه علیه ایشان رقم خورد.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران-ساری در ادامه گفت: نهایتاً علیرغم اعتراض مدعی پرونده و همراهان در شعبه ۱۴ دادگاه تجدید نظر استان، با توجه به وجود مستندات، مدارک و ادله حقوقی، رأی صادره به نفع منابع طبیعی و دولت، تایید شد.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟