کد خبر : 5993
زمان انتشار : 1404/05/17 |
مبارک شمایید
برای هفده مردادی که آغاز سال خبرنگاران و صنف رسانه است

مبارک شمایید

خبرنگار در شرایطی کار می‌کند که به‌خوبی می‌داند امنیت شغلی برایش در ایران فراهم نیست؛ در کشور ما یک خبرنگار برای دریافت کمترین حق و حقوقش با انواع و اقسام موانع روبه‌رو است و باید با چنگ و دندان بدود دنبال نان حلال برای زندگی‌ نامعلومش.

به گزارش تفکر، 

شمس تبریز در مقالاتش نوشت: «ايام مي‌آيند تا بر شما مبارك شوند، مبارك شماييد» ...

 

می‌گوید مباركي ايام، به یُمن وجود انسان‌هاي پربركت است؛ پس ايامی مبارك است كه رفتار درست، نيت‌های نیک و اهداف روشن و متعالی در آن، مجالی برای ظهور و بروز پيدا كنند.

 

خبرنگار در شرایطی کار می‌کند که به‌خوبی می‌داند امنیت شغلی برایش در ایران فراهم نیست؛ در کشور ما یک خبرنگار برای دریافت کمترین حق و حقوقش با انواع و اقسام موانع روبه‌رو است و باید با چنگ و دندان بدود دنبال نان حلال برای زندگی‌ نامعلومش. 

 

 

راستش ما خسته شدیم از بس که نوشتیم و گفتیم اما ندیدند و نشنیدند...

 

در حالی‌که تمام ارگان‌ها با کمک خبرنگاران به بیشترین بخش از اهداف سازمانی خود دست می‌یابند اما این خبرنگاران هستند که همواره مورد بی‌مهری و کم‌توجهی قرار می‌گیرند و این معضل تاکنون حل نشده است؛ مساله‌ای که گویا برای هیچ کس اهمیت چندانی ندارد، سال‌های زیادی از وقت و عمر خبرنگاران در چنین وانفسایی تلف می‌شود و بسیاری از همکاران عزیز ما در حوزه رسانه، به‌جز خبرنگاران رسمی و دولتی، از هیچ پشتوانه مالی، بیمه‌ای و حتی معنوی برخوردار نیستند. 

 

تا زمانی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازوکاری درخور میزان تلاش و کوشش خبرنگاران و در جهت جبران زحمات آنها نداشته باشد، این وضعیت بغرنج برای این قشر آسیب‌پذیر همچنان ادامه دارد.

 

شاید بسیاری از مدیران و نمایندگان نتوانند درک درستی از موقعیت یک خبرنگار در ایران داشته باشند و شاید ندانند که با دست خالی و فکرِ درگیر، نوشتن از حق و حقیقت و بازتاب وقایع برای روشنگری جامعه، چقدر سخت است؛ اما خودمان نیک واقفیم در چه بحران‌هایی، چه اندازه پای کار بودیم و چقدر بی‌هیچ چشم‌داشت مالی از تمام توانمان آوردیم و گذاشتیم پای کار و در انتها چیزی عایدمان نشد. 

 

امسال هم فرارسیدن هفدهم مرداد دلیلی شد تا از رنج‌ها و دردهای کهنه‌ای بنویسم که آن‌قدر تکراری شده که خودمان هم به تنگ آمده‌ایم؛ اما چه می‌شود کرد که ما نستوه و راسخ روی عقیده، علاقه و هدفی متمرکزیم که می‌دانیم مترادف با چه مشکلات و سختی‌هایی ست.

 

حالا این ایام چگونه می‌توانند بر افرادی مبارک شوند که به هر طرف نگاه کنند می‌بینند که در رنج غوطه‌ور هستند ؟

لینک کپی شد
ارسال نظرات
یادداشت