تحلیل «تفکر» بر عزاداری و آداب محرم در فرهنگ مردم مازندران؛
عاشورا و ملتِ امام حسین(ع)
ماه محرم امسال در دیار علویان یک تفاوت با سنوات قبل داشت و آن تشییع پیکر شهدای حملات تروریستی اخیر رژیم صهیونیستی بود که در شهرهای مختلف استان برگزار شد، شهدایی که اکثریت آنان غیرنظامی، زن و کودک بودند و نوع شهادت آنان نیز مانند آنچه در کربلای امام حسین(ع) رخ داد، آکنده از مظلومیت بود.
به گزارش تفکر، نخستین حکومت علویان در ایران، «علویان تبرستان» بود که همچنین بهعنوان اولین حکومت شیعی در جهان اسلام شناخته میشود. این حکومت اواخر قرن سوم هجری در غرب مازندران امروز شکل گرفت و به همین دلیل مازندران را دیار علویان مینامند اما اگر دقیق باشیم میتوانیم نشانههای بیشتری بر عشق عمیق مردم این دیار به اهل بیت(ع) پیدا کنیم و عاشورا یکی از این نشانهها است.
نسلهای مختلف مردم این استان از دیرباز دیدهاند با فرارسیدن برخی فرازها چون ماه محرم که نمادی بر مظلومیت اهل بیت(ع) و خانواده رسولالله(ص) است، شوری در دل و شعوری در سر میافتد و آداب این ماه بهتمامه رعایت میشود و دستههای عزاداری از مرکز کلانشهرها تا دورافتادهترین روستاها به راه میافتد.
شهادت پیرانِ سالخورده و برخی اسناد مکتوب که از دهههای قبل بر جای مانده است، تأیید میکند توجه ویژه مردم استان مازندران اعم از پیر و جوان و روستایی و شهری به عزاداری این ماه، اختصاص به 46 سال اخیر ندارد و از دههها و حتی سدههای پیش از 22 بهمن 1357 نیز این مردم، بر خود فَرض میدانستند که نام حسین(ع) و یاران باوفایش را که در دهم محرم سال 61 قمری بر خاک کربلا افتادند، گرامی بدارند و مانند امروز بر قاتلانش لعنت بفرستند.
طی چند روز گذشته و بهطور ویژه از امروز- تاسوعای حسینی- و فردا -عاشورای حسینی- دستهجات عزاداری در ماه محرم در شهرها و روستاهای استان مازندران به حرکت درمیآیند، مساجد و تکایا محل تردد فوجفوج انسانهایی است که گویا حضور در مراسم عزای امام حسین(ع) را مانند نماز یومیه فریضه میپندارند و خود را متعهد به انجام آن و با حضور خود رونق و شکوهی وصفناشدنی به مراسم نوحهخوانی و سینهزنی میبخشند.
نکته بعدی که در این ایام و در مجالس و مواکب عزای محرم بیشتر به چشم میآید مشارکت کودکان و نوجوانان است که نشانهای روشن از انتقال میراث حسین (ع) از بزرگترها به جوانان و نسل آینده است.
ماه محرم امسال در دیار علویان یک تفاوت با سنوات قبل داشت و آن تشییع پیکر شهدای حملات تروریستی اخیر رژیم صهیونیستی بود که در شهرهای مختلف استان برگزار شد، شهدایی که اکثریت آنان غیرنظامی، زن و کودک بودند و نوع شهادت آنان نیز مانند آنچه در کربلای امام حسین(ع) رخ داد، آکنده از مظلومیت بود.
این روزها به هر منطقهای در شهرها و روستاهای استان مازندران که برویم، بنرهای تسلیت و عَلَمهای عزای امام حسین(ع) و یاران باوفای آن حضرت را میبینیم و همچنین افرادی را مشاهده میکنیم که در تدارک مهیا کردن شام و ناهار و پذیرایی برای عزاداران هستند و در چنین روزهایی معنای جمله سردار شهید حاج قاسم سلیمانی بهتر از هر زمان روشن میشود که ما ملت امام حسین(ع) هستیم.
ما نیز این ایام را به همه مخاطبان «تفکر» تسلیت میگوییم و آرزو داریم فهمِ دقیق و نگاه عمیق به قیام سرور و سالار شهیدان نصیب همه ما شود.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟