وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در بابل خبر داد:
مرمت گنبد ۶۰۰ ساله آستانه امامزاده قاسم(ع) بابل
«سیدرضا صالحی امیری» امروز جمعه در حاشیه بازدید از گنبد آستانه امامزاده قاسم بابل(ع) به خبرنگاران گفت: مرمت و بازسازی گنبد ۶۰۰ ساله این امامزاده که یکی از بناهای فاخر در این خطه از شمال محسوب میشود، در دستور کار قرار گرفت.
به گزارش تفکر، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گفت: تهیه طرح باسازی این بنار فاخر از سوی موسسه تحقیقات باستان شناسی کشور انجام میشود.
وی گفت: یکی از بناهای تاریخی شهرستان که فرماندار بابل پیگیر مرمت و بازسازی آن بود گنبد ۶۰۰ ساله آستانه امامزاده قاسم(ع)است که مقدمات بازسازی این بنا در دستور کار قرار گرفت.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با اشاره به این مطلب که بازسازی بقعه امامزاده قاسم باید بهصورت فنی توسط کارشناسان خبره میراثی انجام شود، اظهار کرد: با تهیه طرح مرمت این بنا اعتبار لازم برای بازسازی این بقعه در نظر گرفته میشود.
سید رضا صالحی امیری همچنین گفت: بازسازی و مرمت بناهای تاریخی یکی از سیاستهای راهبردی دولت است که با استفاده از همه ظرفیتهای موجود برای تحقق آن تلاش میشود.
گفتنی است گنبد آستانه امامزاده قاسم(ع) بابل که روی مقبره این امامزاده واقع شده در وضعیتی قرار دارد که انجام اقدامات مرمتی برای آن ضروری است چون بخشهایی از این گنبد آجری زیبا و قدیمی تخریب شده و نفوذ آب به بدنه گنبد نیز مشهود است.

عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟