مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران در مراسم تکریم و معارفه رییس اداره شهرستان نکا:
اهالی فرهنگ باید اینجا احساس آرامش داشته باشند
«محمد محمدی» عصر امروز دوشنبه در مراسم تکریم و معارفه ریاست فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان نکا گفت: فرهنگ و ارشاد خانه دوم اهالی فرهنگ است که باید در هر شرایطی از هرجا گریزان شدند به این خانه رجوع کنند و در واقع باید در این فضا احساس امنیت و آرامش داشته باشند.
به گزارش تفکر، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران از این استان به عنوان قطب فرهنگی ایران یاد کرد و گفت: در این مسیر چهرههای شاخص فرهنگ و هنر میتوانند با توجه به ظرفیتهایی که دارند، این فرهنگ اصیل را به همگان معرفی کنند.
وی همچنین با اشاره به اتفاقات اخیر گفت: ایستادگی ملت ایران در جنگ اخیر رژیم صهیونیستی نشان داد چرا در طول تاریخ به هیچ بیگانهای اجازه تعرض به کشور داده نشد و در همین چند روزه انسجام و همبستگی ملت ایران به رخ جهانیان کشیده شد.
محمدی افزود: مردم مازندران در جنگ اخیر به بیش از ۹ میلیون نفر پناه و به همگان نشان دادند ساکنان دیار علویان همواره اسطوره و الگو هستند و امیدواریم مسئولین قدردان حمایت مردم در شرایط سخت جنگ باشند.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران با اشاره به ضرورت شناخت فرهنگ تمدن کشور تصریح کرد: اگر امروز تاریخ تمدن کشورمان را نشناسیم فردا جنگ فرهنگها را خواهیم داشت.
گفتنی است در پایان این مراسم «مجتبی ذاکری» بهعنوان سرپرست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان نکا معارفه و از زحمات «سید مرتضی یداللهی» قدردانی شد.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟