به گزارش تفکر، رییس دستگاه تعلیم و تربیت مازندران با اشاره به تلاشهای مستمر مجموعه آموزش و پرورش استان گفت: با بهرهگیری از تمام ظرفیتها و پیگیریهای منسجم، توانستیم بیشترین درصد جذب دانشآموزان بازمانده از تحصیل را در سطح کشور به دست آوریم.
کلبادینژاد افزود: استان مازندران همواره به پشتوانه نظام مقدس جمهوری اسلامی و سرمایه انسانی توانمند، در زمینه ایجاد فرصتهای برابر آموزشی، عدالت آموزشی و نصیب برابر تحصیلی جزو استانهای پیشرو کشور بوده است.
وی همچنین تأکید کرد با وجود مشکلات ناشی از همهگیری کرونا و آسیبهای ناشی از آموزش مجازی در سالهای اخیر، استان مازندران توانسته است با اعتمادسازی میان خانوادهها و جامعه هدف، جایگاه برتر خود را در این حوزه حفظ کند.
مدیرکل آموزش و پرورش مازندران در پایان، ضمن قدردانی از زحمات مدیران مدارس دوره اول متوسطه استان، ابراز امیدواری کرد: با آغاز فرایند ثبتنام سال تحصیلی ۱۴۰۵–۱۴۰۴، تمام تلاشها بر جذب حداکثری دانشآموزان و تقویت مدرسه بهعنوان کانون تربیت محله متمرکز گردد و با برنامهریزی دقیق در شوراهای مدارس، مسیر موفقیت آیندهسازان ایران اسلامی هموارتر شود.
گفتنی است بازماندن از تحصیل یکی از آسیبهایی است که آینده کودکان و نوجوانان را تهدید میکند و دستگاه تعلیم و تربیت استان مازندران با برنامههای مختلف و همچنان با همکاری چندین دستگاه اجرایی، تلاش دارد این کودکان و نوجوانان را شناسایی کند و آنان را به سر کلاس درس بازگرداند.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟