کارگردان فیلم داستانی «وضعیت قرمز» با موضوع ایثار و فداکاری کادر درمان استان مازندران در مبارزه با کرونا:
کارهای پیشتولید فیلم از 29 بهمن سال گذشته آغاز شد
«رضا راعی» نویسنده و کارگردان داستانی وضعیت قرمز در ادامه این نشست خبری گفت: از ۲۹ بهمن سال ۱۴۰۳ کارهای پیشتولید را آغاز کردیم و در این زمینه بسیاری از همکاران دانشگاه علوم پزشکی با ما همکاری کردند و لازم میدانم از همه این عزیزان قدردانی کنم.
به گزارش تفکر، کارگردان فیلم داستانی وضعیت قرمز در ادامه افزود: برای بازی در این کار حدود ۶۰۰ نفر اعلام آمادگی کردند و در نهایت با برگزاری کارگاههای تخصصی بازیگری ۹۸ بازیگر مازندرانی برای این فیلم انتخاب شدند و نقشآفرینی خواهند کرد و این برای نخستین بار است که چنین اتفاقی در استان مازندران رقم میخورد.
وی همچنین گفت: برنامه داریم چند تن از بازیگران ملی هم در این فیلم حضور داشته باشند اما تا این لحظه حضور بازیگر شناختهشده «حدیث فولادوند» در این کار قطعی شد.
رضا راعی گفت: فیلم حدود ۸۰ دقیقه است و به زندگی تعدادی از شهدای سلامت میپردازد و لوکیشنهای فیلم هم در شهرهای مختلف استان از غرب تا شرق است اما آغاز فیلمبردار شهر آمل خواهد بود.
گفتنی است فیلم داستانی وضعیت قرمز که چند روز آینده ساخت آن آغاز خواهد شد به تهیهکنندگی دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران و نویسندگی و کارگردانی رضا راعی است و اختصاص به تلاش و ایثارگری کادر درمان در دوران شیوع کرونا و شهدای مدافع سلامت دارد. رضا راعی سالها در تولید فیلمهای مستند و داستانی فعالیت داشته و دارد و با حدود ۶۰ کار داستانی و مستند در این زمینه کارگردانی شناختهشده است.

عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟