مدیرعامل آب و فاضلاب استان مازندران خبر داد:
درگیری 1350 روستای مازندران با تنش آبی
«بهزاد برارزاده» با بیان اینکه از مجموع سه هزار روستای مازندران، هماکنون یکهزار و ۳۵۰ روستا با تنش آبی مواجهاند، گفت: اجرای طرحهای آبرسانی در مناطق محروم و دور دست برای رفع تنش آبی این خطه شمالی با جدیت در دستور کار است.
به گزارش تفکر، مدیرعامل آب و فاضلاب استان مازندران لازمه رفع تنش آبی مازندران را اجرای بیش از ۲ هزار طرح آبرسانی عنوان کرد و افزود: تنش آبی این استان براساس برنامهریزیهای صورتگرفته و اعتبارات پیشبینی شده تا مدت سه سال آینده رفع خواهد شد.
وی اعتبار مورد نیاز برای اجرای طرحهای آبرسانی در روستاهای محروم و دوردست مازندران با هدف رفع تنش آبی این استان را ۱۰ هزار میلیارد ریال عنوان کرد و گفت: با هدف رفع تنش آبی مازندران، قرارداد اجرای طرحهای آبرسانی با هفت هزار میلیارد ریال با پیمانکاران منعقد شده است.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب مازندران، نیاز آبی این استان بیش از ۱۵ هزار لیتر در ثانیه ذکر کرد و گفت: در حال حاضر در این خطه شمالی کشور بیش از ۱۳ هزار لیتر در ثانیه آب تولید و استحصال میشود.
برارزاده، سرانه تولید آب شهری در هر شبانهروز برای هر شهروند مازندرانی در مناطق شهری را ۲۰۰ و در مناطق روستایی را نیز ۱۷۱ لیتر عنوان کرد و افزود: از این میزان شهروندان در هر شبانهروز ۱۴۰ تا ۱۵۰ لیتر و در مناطق روستایی نیز ۱۲۰ تا ۱۳۰ لیتر آب مصرف میکنند که این میزان بیشتر از حد استاندارد است.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟