فرماندار ساری در مراسم اولین سالگرد شهید سید ابراهیم رییسی و شهدای خدمت:
بهدنبال آشتی بین دین، علم و عقلانیت باشیم
«محمدعلی نوبخت» بعدازظهر امروز دوشنبه در یادبود شهدای خدمت با گرامیداشت یاد و خاطره خادمان صادق ملت، ضمن تأکید بر جایگاه والای شهدای خدمت در منظومه فکری انقلاب اسلامی، گفت: خادمین ملت کسانی هستند که با پرهیز از خشونت و تندروی و تمکین به قانون به دنبال آشتی بین دین، علم و عقلانیت است.
به گزارش تفکر، نماینده عالی دولت در مرکز مازندران با بیان اینکه رسالت امروز ما شنیدن صدای مردم و دیدن درد مردم و تلاش برای آسایش و رفاه مردم است افزود: تداوم اندیشه عدالت محور از شهید رئیسی تا دکتر پزشکیان در مکتب امامین انقلاب و میهندوستی تعریف میشود.
وی با بیان اینکه ایران سرزمین خون شهدا، عرق کارگران و دعای مادران است افزود: رسالت مشترک امروز ما این است که ایرانی بسازیم که در آن امید و انگیزه همچنان زنده بماند، آسایش و آزادی موج بزند و شایستهسالاری به معنای واقعی کلمه درک شود.
فرماندار ساری با اشاره به اینکه دولت قرآن و دولت علوی هر دو بر یک اصل تأکید دارند و آن اینکه دولت باید برای مردم باشد و نه مردم برای دولت، گفت: خادم ملت ستون کشور و خائن ملت آفت است.
نوبخت در یک مثال تاریخی امیرکبیر را بهعنوان خادم ملت و افراد دخیل در کودتای ۲۸ مردادماه سال ۳۲ را خائن ملت بر شمرد و افزود: خادمین ملت به پاکدستی، صداقت شخصی، تلاش برای قانونگرایی و مخالفت با خشونت و تندروی معروفاند و خائنین ملت نیز به دروغگویی، پنهانکاری، فرار از پاسخگویی و قانونگریزی شهره هستند.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟