مدیرکل دفتر امور بانوان و خانواده استانداری مازندران در نشست خبری بهمناسبت هفته ملی جمعیت:
پیری جمعیت یک تهدید جدی است
«امالبنین محمدی» با اشاره به برخی بررسیهای انجامشده درخصوص نرخ پایین ازدواج و فرزندآوری گفت: ریشه اصلی این مشکل، در اقتصاد نیست و بسیاری از افراد هستند که وضعیت درآمدی خوبی دارند اما ازدواج نمیکنند و از فرزندآوری گریزان هستند و لازم است در این مسیر فرهنگسازی صورت گیرد.
به گزارش تفکر، مدیرکل بانوان و خانواده استان مازندران در ابتدای این نشست گفت: بهخاطر کوتاهیهایی که در چند دهه قبل انجام شد ایران عزیز در حفرهای افتاد به نام پیری جمعیت که یک تهدید جدی است و همه باید به سهم خود فعالیت کنیم تا این تهدید مدیریت شود.
وی با اشاره به هشدارهای رهبر معظم انقلاب در این زمینه ادامه داد: طی چند سال اخیر خوشبختانه اقدامات حقوقی انجام شد، قانون جوانی جعیت به تصویب رسید و مشوقهایی درنظر گرفته شد تا خانوادهها به سمت فرزندآوری روی آورند و فرهنگ اکتفاکردن به یک یا دو فرزند در میان خانوادهها تغییر کند.
مديرکل دفتر امور بانوان و خانواده استانداری مازندران در ادامه گفت: علیرغم اینکه قوانین خوبی طی چند سال اخیر به تصویب رسید و اقدامات خوبی انجام گرفت اما نتیجه چندان رضایتبخش نیست.
محمدی گفت: من از رسانهها میخواهم در کنار ما باشند و دست ما را بگیرند چون برابر بررسیهای ما ریشه اصلی این مشکل، در اقتصاد نیست و بسیاری از افراد هستند که وضعیت درآمدی خوبی دارند اما ازدواج نمیکنند و از فرزندآوری گریزان هستند و لازم است فعالان رسانه کنار ما باشند تا در این مسیر فرهنگسازی صورت گیرد.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟