رییس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تنکابن خبر داد:
برگزاری دومین جشنواره وحدت اقوام ایرانی در تنکابن
«داریوش رحیممشایی» گفت: دومین جشنواره وحدت اقوام ایرانی توسط شهرداری تنکابن، شورای شهر و با همکاری اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی شهرستان از عید قربان تا غدیر -16 تا 24 خرداد- برگزار میشود.
به گزارش تفکر، رئیس اداره میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی شهرستان تنکابن افزود: نمایشگاه صنایعدستی و سوغات و غذاهای محلی استانها به همراه سیاهچادرهای عشایری اقوام ایرانزمین از جمله برنامههای دومین جشنواره وحدت اقوام ایران در تنکابن است.
وی به برپایی برنامههای فرهنگی، هنری و مراسم آیینی و موسیقی اقوام مختلف ایران زمین در این جشنواره اشاره کرد و یادآور شد: ایده و اراده برگزاری جشنوارههای اینچنینی که با حمایت، تعامل و همکاری شهرداری تنکابن برنامهریزی و اجرا میشود به جاذبه این شهر تبدیل شده است.
مشایی با بیان اینکه تمامی جشنوارهها و رویدادها میتواند محتوای گردشگری داشته باشد؛ بیان کرد: تعامل و همکاری دستگاههای اجرایی بهویژه در مناطقی که ظرفیت گردشگری دارد، روند رونق و توسعه این صنعت را تسریع میدهد.
دومین جشنواره وحدت اقوام ایران زمین ۱۶ خرداد ماه سال جاری همزمان با عید سعید قربان در پارک هنرمندان تنکابن برپا خواهد شد.
گفتنی است نخستین دوره جشنواره وحدت اقوام ایرانی همزمان با هفته مازندران در آبان ماه سال 1403 با حضور گروههای موسیقی آیینی از استانهای خراسان، کردستان، گیلان، گلستان، لرستان، آذربایجان، بوشهر در تنکابن برگزار شده بود و بازخوردهای مثبتی داشت و امید میرود دومین جشنواره بهتر و غنیتر از سال قبل برگزار شود.
*عکس از نخستین جشنواره وحدت اقوام ایرانی در تنکابن است.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟