به همت انجمن دوستداران محیطزیست سبز زاغمرز برگزار شد؛
جمعآوری زباله و پاکسازی محوطه قلعهپلنگان میانکاله
برنامه جمعآوری زباله و پاکسازی ذخیرگاه زیستکره میانکاله (در محوطه قلعهپلنگان) روز گذشته -پنجشنبه- با حضور تشکلهای زیستمحیطی و دوستداران محیطزیست مازندران بهمیزبانی انجمن دوستداران محیطزیست سبز زاغمرز برگزار شد.
به گزارش تفکر، در ابتدای این برنامه که با شعر خوانی استاد «حسن سلیمی عبدالملکی» در وصف میانکاله شروع شد، نسبت به جمعآوری زباله اقدام و در ادامه از ماکت قلعه پلنگان که توسط هنرمند «حسین دروازه طوس» با الهام از تصاویر به جای مانده از دوره قاجار ساخته شده، رونمایی شد.
دکتر نصرتالله صفائیان نویسنده، محقق و مؤلف در حوزه بومشناسی و اکولوژی که در این جمع حضور داشت، ضمن توصیههای مهمی مبنی بر حفظ طبیعت و احترام به آن، خاطرات ارزندهای را در حوزه بومشناسی برای حاضران بیان کرد.
در دامه این مراسم جمال ابوطالبی عبدالملکی مدیر انجمن دوستداران محیطزیست سبز زاغمرز متن بیانیه تشکلها و دوستداران محیطزیست مازندران در اعتراض به پروژه پتروشیمی میانکاله را قرائت کرد و نسبت به تبعات زیستمحیطی آن هشدار داد.
گفتنی است ذخیرهگاه طبیعی زیستکره میانکاله که برای پرندگان مهاجری که سالی دوبار از نواحی شمالی کره زمین به مناطق مرکزی و گرمسیر در رفت و برگشت هستند، اهمیت حیاتی دارد طی چند سال گذشته در معرض تهدیدهای متعددی اعم از رهاسازی زباله توسط شهروندان بیتوجه، خشکسالی و گسترش بیرویه صنایع است.
تصاویر خبر
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟