به گزارش تفکر، بخشدار کجور گفت: حادثه حوالی ساعت ۱۶ عصر دیروز -چهارشنبه- رخ داد اما چندین ساعت طول کشید تا جنازه این نوجوان پیدا شود.
وی در باره جزییات این حادثه گفت: برابر گزارشهای اعلامی به بخشداری، نوجوان غرقشده به علت قرار گرفتن در لبه آببندان و به هم خوردن تعادلش سقوط میکند و به داخل آببندان میافتد و غرق میشود.
بخشدار کجور افزود: تلاش نیروهای مردمی برای نجات این نوجوان موفقیتآمیز نبود برای همین تقاضای کمک کردیم و با اعزام نیروهای نجات غریق و تیمهای غواصی، جسد این نوجوان حوالی ساعت ۲۲ دیشب از آب به بیرون کشیده شد.
عارفینیا ضمن هشدار به خانوادهها و آگاهی به جوانان و نوجوانان افزود: این نوجوان اهل کجور درست در نقطهای که دیواره آن در سال گذشته به علت سیل تخریب شده بود و هنوز مرمت نشده، غرق شد.
گفتنی است این آببندان در سال ۱۳۹۱ در زمینی به وسعت هشت هکتار با ظرفیتی آبگیری ۵۰۰ هزار متر مکعب به بهرهبرداری رسید.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟
