به گزارش تفکر، دکتر سید نوربخش هاشمی، در جمع خبرنگاران شهرستان سوادکوه، با بیان اینکه بیمارستان شهدای زیراب تنها بیمارستان در فاصله ۹۰ کیلومتری مابین شهرهای فیروزکوه و قائمشهر است، گفت: این بیمارستان به شهروندان سوادکوهی و مسافران خدمات میدهد.
رئیس بیمارستان شهدای زیراب با اشاره به اینکه خدماتدهیِ این بیمارستان نه منطقهای بلکه ملی است، خاطرنشان کرد: تخصیص امکانات وزارت بهداشت و دانشگاه علوم پزشکی به این بیمارستان باید ملی باشد.
دکتر نوربخش هاشمی گفت: در کنار توسعه و تجهیز امکانات توسط وزارت بهداشت و درمان و دانشگاه علوم پزشکی استان، یکی از فرصتهای مهم، استفاده از ظرفیت خیّران در هر منطقه است و مجمع خیّران طی حدود ۶ سال فعالیت خود بیش از ده میلیارد تومان در حوزه ساخت و توسعه و تجهیز امکانات به بیمارستان شهدای زیراب کمک کرده است.
وی دو هدف عمده مجمع خیّران بیمارستان شهدای زیراب را کمک به توسعه و تجهیز بیمارستان و مساعدت به بیماران نیازمند برشمرد و گفت: طرحهای ایجاد بخش CCU، ساختمان بخش آزمایشگاه و پاتولوژی و اضافه شدن ۸ تخت به بخش عفونی با مشارکت مجمع خیّران اجرا شده است.
رییس بیمارستان شهدای زیراب با بیان اینکه بیش از ۲ میلیارد تومان برای فونداسیون سازه CCU تاکنون توسط خیران هزینه شده است، افزود: هرچند ساخت این بخش متوقف شده اما در تلاشیم تا دوباره این امر به جریان بیفتد.
وی همچنین رسانه را عاملی اثرگذار در شفافسازی و اطلاعرسانی و جذب کمکهای مردمی دانست و از فعالان رسانه خواست در این خصوص مطالبهگری کنند.
گفتنی است بیمارستان شهدای زیراب در سال ۱۳۶۳ بهعنوان درمانگاه مورد بهرهبرداری قرار گرفت و در سال ۱۳۶۶ بهعنوان بیمارستان شروع به کار کرد و در سال ۱۳۸۱ ساختمان جدید بیمارستان با ۵۰ تخت افتتاح شد و در حال حاضر دارای ۶۴ تخت و ۲۸۸ پرسنل است که حدود ۶۰ درصد آن کادر درمان هستند.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟