به گزارش تفکر، رییس نظام مهندسی معدن استان مازندران گفت: معادن ذغال درحقیقت خطرناکترین نوع معادن زیرزمینی در دنیا هستند و مازندران جزو 5 استان اول در برخورداری از معادن ذغالسنگ کشور است اما این معادن مسئول ایمنی مستقر ندارند و تعدادشان بسیار کم است در حد 4 تا 5 نفر که آنان هم مجوز اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی را ندارند.
وی افزود: با توجه به اتفاقاتی که در برخی معادن کشور در سال گذشته و همچنین امسال افتاد، ما بهعنوان نظام مهندسی معدن استان، این موضوع را از طریق وزارت صمت و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی پیگیری کردیم و موفق شدیم نامهای از وزارت کار دریافت کنیم که برابر آن قرار شد جلسهای بین صمت استان، ادارهکل کار و نظام مهندسی معدن برگزار شود و برابر دستورالعمل اجرایی این نامه، موظف هستیم مسئولان ایمنی در معادن استان مستقر کنیم.
مرتضوی گفت: از نظر ما قانونی که معادن بالای 25 نفر را مکلف میکند مسئول ایمنی داشته باشند، باید لحاظ شود همچنین نظر شخصی من این است که همه معادن ذغالسنگ باید مسئول ایمنی داشته باشند چه 5 پرسنل دارند و چه بالای 25 پرسنل، معادن شن و ماسه هم بالای 25 نفر باید مسئول ایمنی داشته باشند و معادنی که زیر 25 پرسنل دارند باید مسئولین فنیشان آموزش لازم را ببینند و مسئول فنی و ایمنی معدن باشند.
رییس نظام مهندسی معدن استان مازندران همچنین گفت: آموزش این عزیزان با نظام مهندسی و اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی است اما گواهی و مجوز آنان را اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی صادر میکند.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟