رییس سازمان مدیریت و برنامهریزی مازندران:
تنش آبی در شرق مازندران جدی است
«عبدالرضا کریمپور» با اشاره به تنش آبی شدید و جدی در شرق مازندران و مشکلات پسماند در مناطق مختلف استان گفت: متأسفانه در حوزه پسماند از بخش مسأله و مشکل عبور کردیم و به بحران رسیدیم و لازم است تدبیر درستی در این حوزه اندیشیده شود.
به گزارش تفکر، رئیس سازمان مدیریت و برنامهریزی مازندران با اشاره به شدت تنش آبی در شرق استان گفت: در حوزه تامین آب شرب وضعیت ابن منطقه مناسب نیست.
عبدالرضا کریمپور با اشاره به عدالت در توسعه گفت: توسعه در سطح شهرهای مازندران یکنواخت نبود بهطوری که بعضاً در برخی از مناطق کمتر اتفاق افتاد و در این راستا برای رونق اقتصادی باید مدیران مرتبط پای کار آیند.
وی افزود: استان مازندران برخلاف تصور همه با مشکلات عدیدهای مواجه است که این وضعیت در خور مردم این استان نیست.
رئیس سازمان مدیریت و برنامهریزی مازندران گفت: شدت تنش آبی در شرق مازندران بیشتر از سایر نقاط استان است و همچنین در حوزه تأمین آب شرب اصلاً وضعیت مناسب نیست لذا مدیریت مصرف آب در حوزه خانگی، کشاورزی و صنعتی باید در دستور کار قرار گیرد.
این مسئول با اشاره به سرمایهگذاری در حوزه شرق مازندران متذکر شد: شرق استان در حوزه سرمایهگذاری ضعیف عمل کرده است که نیازمند تحرک جدی است لذا باید سرمایهگذاران را ترغیب و تشویق کنیم.
رییس سازمان مدیریت و برنامهریزی مازندران در پایان اضافه کرد: حوزه آب، برق و راه بهصورت جدی حمایت و ویژه پیگیری میشود.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟