مدیرکل بنادر و دریانوردی امیرآباد خبر داد:
امضای ۶ تفاهمنامه سرمایهگذاری با بخش خصوصی
«محمدعلی موسیپور گرجی» امروز شنبه در حاشیه نشست شورای اقتصادی استان در تشریح عملکرد حوزه سرمایهگذاری بخش خصوصی در این بندر، گفت: در سال گذشته ۶ تفاهمنامه سرمایهگذاری با بخش خصوصی به ارزش ۳۳ هزار و ۱۸۴ میلیارد ریال به امضا رسید که با انجام تشریفات قانونی بهزودی منتج به عقد قرارداد خواهد شد.
به گزارش تفکر، وی با اشاره به برنامه هفتم توسعه در خصوص سهم ۲۵ درصدی حمل ریلی کالا از بنادر و همچنین توافق به عمل آمده با راه آهن جمهوری اسلامی ایران، از اعمال بسته تشویقی کاهش ۵۰ درصدی تعرفه حمل ریلی کالای ترانزیتی از مبادی بندر امیرآباد خبر داد.
مدیرکل بندر امیرآباد ضمن اشاره به تفکیک رویههای گمرکی و حجم ۷۲ درصدی واردات، ۲۵ د رصدی صادرات و سه درصدی ترانزیت از مجموع عملیات و تخلیه و بارگیری سال گذشته، به ورود بیش از یک هزار و ۲۰۰ فروند شناور و ترابری بیش از ۴۶۲ هزار و ۲۴۸ دستگاه کامیون جهت حمل و جابهجایی کالا از این بندر اشاره و گفت: این بخش هم نسبت به مدت مشابه سال قبل دارای رشد بوده است.
محمدعلی موسیپور همچنین این بندر را به عنوان «هاب» غلات در بنادر شمالی و دومین بندر واردات کالای اساسی در بین بنادر کشور معرفی کرد که از کل میزان عملیات، سه میلیون ۶۶۶ هزار و ۱۰۳ تن مربوط به تخلیه این نوع کالاها در سال گذشته بوده و از رشد ۷ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل برخوردار است.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟