سرپرست فرمانداری ویژه آمل در نشست با فعالان رسانه و مدیران خبرگزاریها:
خبرنگاران چشم بینای جامعه هستند
«مصطفی سوادکوهی» با تأکید بر اینکه مدیران مسائل را به افراد گره نزنند و فقط یک خط قرمز داشته باشند و آن منافع شهروندان باشد، گفت: خبرنگاران چشم بینای جامعه هستند و یکی از نقاط قوت کار فعالان رسانه این است که مسائل و مشکلات را بهخوبی رصد میکنند.
به گزارش تفکر، وی با بیان اینکه هیچ خط قرمزی غیر از مردم نداریم و نخواهیم داشت، عنوان کرد: قولی به مردم آمل دادم و برای این قول تا پای جان خواهم ایستاد و در راستای توسعه آمل کوتاهی نخواهم کرد.
سوادکوهی با تاکید اینکه در سفرهای نوروزی وضعیت خوبی داشتیم، خاطرنشان کرد: امروز پرچم آمل در تسهیلات سفر بالاست و از همه همکاران در حوزههای مختلف اداری از این بابت تشکر میکنم.
سرپرست فرمانداری ویژه آمل با بیان اینکه با بررسی میدانی شهرستان و بیان مسائل و مشکلات تعللی ندارم، خطاب به خبرنگاران و فعالان رسانه گفت: من از جنس مردم و رسانه هستم، شفافیت و صداقت در بیان مشکلات مهم است و خبرنگاران در دل مردم و همصدا و همگام با مردم هستند.
سوادکوهی تصریح کرد: همه با هر نوع گرایش سیاسی و... باید گرد هم جمع شویم و به اسلام، انقلاب، امام (ره) و رهبری و آرمانهای شهدا خیانت نکنیم و برای برونرفت از مشکلات کشور به آموزههای دینی و انقلابی خود برگردیم و به مکتب حاج قاسم برگردیم که اصول اساسی انقلابی و اسلامیمان است.
وی شأن مسئولان نوکری و خادمی مردم خواند و عنوان کرد: همه دل در گرو توسعه آمل داریم و تمام توانم را به کار میگیرم تا طرح، تحلیل و حل مسأله اقدام کنیم تا گرهگشایی شود و مدیران باید پاسخگو باشند و در راستای منافع مردم شهرستان گام بردارند.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟