فرماندار بابل در نشست با تولیدکنندگان تأکید کرد:
ضرورت تعامل با مدیران ملی برای رفع برخی موانع سرمایهگذاری
«مصطفی میرتبار» در نشست مشترک با تولیدکنندگان شهرستان بابل ضمن تأکید بر حل مشکل این صنف گفت: متاسفانه مازندران در برخی حوزههای سرمایهگذاری با چالشهایی مواجه است که نیازمند پیگیری و تعامل با مسئولان ملی برای رفع این چالشها هستیم.
به گزارش تفکر، وی گفت: نقش کارآفرینان در تولید ثروت، امنیت شغلی و توسعه اجتماعی بسیار برجسته است و لزوم هماهنگی میان بخشهای مختلف برای حل مشکلات اقتصادی و صنعتی شهرستان یک ضرورت مهم است.
فرماندار بابل با بیان اینکه دولت در حد توان متعهد به بررسی مشکلات و دغدغههای فعالان اقتصادی است، اظهار کرد: تلاش خواهیم کرد که با برنامهریزی منظم و تعامل مستمر موانع موجود را برطرف کنیم.
میرتبار از تشکیل کارگروههای ویژه برای بررسی چالشهای سرمایهگذاری و تولید در شهرستان بابل خبر داد و افزود: بازدیدهای دورهای در روزهای چهارشنبه از واحدهای صنعتی و تولیدی، یکی از برنامههای اصلی در این خطه از شمال محسوب می شود تا از نزدیک در جریان مشکلات قرار گرفته و برای رفع آنها اقدام کنیم.
وی با اشاره به اهمیت نقش انجمنهای کارآفرینی در پیشبرد اهداف توسعهای، بر ضرورت بهرهگیری از ظرفیتهای این انجمنها تأکید کرد و گفت: متاسفانه مازندران در برخی حوزههای سرمایهگذاری با چالشهایی مواجه است که نیازمند پیگیری و تعامل با مسئولان ملی برای رفع این چالشها هستیم.

عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟