به گزارش تفکر، سرپرست معاونت هماهنگی امور اقتصادی و گردشگری استانداری مازندران با اشاره به ظرفیت بالای استان در زمینه گردشگری و برنامههای متنوعی که برای استقبال از گردشگران و مسافران عزیز تدارکدیدهشده، گفت: مازندران با داشتن جاذبههای طبیعی نظیر دریا، جنگل و مراتع، بهعنوان مقصدی ایدهآل برای گردشگران شناخته میشود و ما به دنبال فراهمکردن شرایط مناسب برای اقامت و تجربهای بینظیر برای مسافران هستیم.
وی به برگزاری جلسات متعدد در سطح استان و شهرستانها به ریاست استاندار و فرمانداران اشاره کرد و گفت: این جلسات بهمنظور هماهنگی و برنامهریزی بهتر برای خدماترسانی به مسافران و گردشگران برگزار شده است.
گنجی از تلاش جمعیت هلالاحمر نیز تقدیر کرد و افزود: بیش از ۱۲۰ نوروزگاه در سطح استان راهاندازی شده است تا رفاه حال مسافران عزیز را فراهم کند و به آنها در شرایط مختلف کمک کند.
سرپرست معاونت اقتصادی و گردشگری استانداری مازندران افزود: این نوروزگاه بهعنوان یک نقطه عطف در توسعه گردشگری استان مازندران، فرصتهای جدیدی را برای استفاده از ظرفیتهای طبیعی و فرهنگی این منطقه فراهم میآورد و امید است که با همکاری همه نهادها، گردشگران بتوانند از زیباییهای مازندران بهرهمند شوند و اقامت خوبی را تجربه کنند.
گفتنی است در این مراسم «قربانعلی ولیزاده» سرپرست فرمانداری بابلسر، «حجتالاسلام والمسلمین قلیپور» امام جمعه شهرستان، «مولایی قرا» سرپرست ادارهکل هماهنگی امور اقتصادی استانداری، «غلامعلی فخاری» مدیرعامل جمعیت هلال احمر استان، شهردار و اعضای شورای شهر بابلسر، مدیران استانی و شهرستانی حضور داشتند.
تصاویر خبر
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟