فرمانده انتظامی مازندران خبر داد:
کاهش یازده درصدی آمار مرگ بر اثر سوانح جادهای در استان
«سردار حسن مفخمی» صبح امروز پنجشنبه در رزمایش طرح نوروزی پلیس با اشاره به وجود ۱۴ گردنه و سه هزار و ۷۰۰ کیلومتر راههای برفگیر در استان گفت: با تلاشهای صورت گرفته در حوزه ترافیک و امنیت، شمار متوفیان حوادث و تصادفات ۱۱ درصد و شمار مجروحان چهار درصد کاهش داشته است.
به گزارش تفکر، وی با اظهار اینکه میزان تصادفات در مجموع ۱۹ درصد طی سال جاری نسبت به سال قبل کاهش داشته است، ادامه داد: با تلاش و زحمات عوامل، ۶۱ درصد متوفیات تصادفات در طرح زمستانه پلیس کاهش یافت و شمار مجروحان نیز ۴۵ درصد کمتر بوده است.
سردار مفخمی شهرستانی با بیان اینکه شعار نوروزی ۱۴۰۴ پلیس، امنیت و آرامش بهاری و ضیافت الهی است، گفت: در این ماه با زبان روزه برای خدمت به مردم عزم خود را جزم کردیم.
فرمانده انتظامی مازندران با تاکید براینکه با رانندگان پرخطر در نوروز برخورد قاطع و خودروهای آنان توقیف میشود، افزود: مازندران به عنوان کلانشهر هوشمند است و بیش از هزار و۱۰۰ دوربین جادهای در استان فعال است.
سردار مفخمی رعایت مقررات راهنمایی و رانندگی را ضروری خواند و گفت: طرح نوروزی پلیس همگام با سایر نهادها وارگانها برای امنیت انتظامی ترافیکی برنامهریزی میشود و بیش از ۱۰ هزار و۸۰۰ نفر از همکاران در این حوزه فعالیت دارند.
وی با بیان اینکه بیش از چهار هزار و ۵۶۰ نفر از همکاران در قالب گشتهای خودرویی فعالیت میکنند، گفت: شش هزار و ۴۰۰ نفر در گشتهای موتوری ایفای نقش میکنند.
تصاویر خبر
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟