به گزارش تفکر، رئیس و اعضای شورای اسلامی شهرستان چالوس با حضور در دفتر فرماندار شهرستان چالوس با «یحیی یوسفپور» دیدار کردند.
حمید سام دلیری رییس شورای استان و عضو شورای اسلامی شهرستان چالوس از تعامل دستگاه با جامعه شورایی و برطرف نمودن مشکلاتی که گریبانگیر مردم عزیز میباشد. بهویژه برطرف نمودن مشکل واگذاری انشعابات ماده ۴به بومیان منطقه را خواستار شد است.
اصغر ردایی رئیس شورای اسلامی شهرستان هم گفت: یکطرفه شدن مسیر جاده کندوان معضلات فراوانی برای روستاهای محور کندوان و کوهستان و دزدبن بهوجوده آورده که امید است با هماهنگی و برنامهریزی مناسب، این معضل بزرگ حل شود.
مهدی طالبی عضو شورای اسلامی شهرستان چالوس نیز با بیان اینکه هچیرود شهر فرصتهاست و افتتاح و کلنگزنی چندین طرح و پروژه در دههه مبارک تأییدی بر این موضوع است، نگاه ویژه مسولین جهت برطرف نمودن مشکل طرح هادی این شهر را خواستار شدند.
هادی ردایی نایبرئیس شورای اسلامی شهرستان چالوس نیز در این دیدار گفت: متاسفانه با افزایش معادن در شهر مرزنآباد، شهر اکسیژن به شهر ریز گردها تغیر کرده و آلودگیهای زیستمحیطی فراوانی را بهوجود آورده است.
وی با اشاره به ترافیک شدید در شهر مرزنآباد در زمان تعطیلات، گفت: نگاه ویژه و اختصاص بودجههای استانی و ملی به این شهر تنها راه حل مشکل ترافیکی است.
در پایان این نشست یحیی یوسفپور فرماندار شهرستان چالوس برای همکاری و هماهنگی با جامعه شورایی و مرتفع کردن مشکلات مردم با حمایت و همراهی مدیران دستگاهای اجرایی تاکید کرد.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟