به گزارش تفکر، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در حکم محسنی پندپی آورده است: مبتنی بر اصول دولت چهاردهم در انتصاب بر اساس شایستهگزینی و عدالت و با نظر به صلاحیتها، تخصص و تعهد کاری، جنابعالی را به عنوان «معاون حقوقی، امور مجلس و استانها» منصوب میکنم.
در ادامه این حکم آمده است: امید است که با اتکاء به خداوند متعال، آموزههای راهگشای اسلام و احساس مسئولیت نسبت به میهن و مردم عزیز ایران، تمام توان و ظرفیت خود را برای تحقق وظایف و اهداف مرتبط با مسئولیت انتصابی به کار بگیرید.
در ادامه تاکید شده است: تعهد مستمر به مفاد «سوگندنامه کارگزاران دولت وفاق ملی» و «میثاقنامه رفع تعارض منافع کارگزاران دولت چهاردهم» از شما انتظار میرود. تفصیل مأموریتها و راهبردهای مورد انتظار به پیوست این حکم ابلاغ میشود. معاونتها، سازمانها، صندوقهای تابعه، ادارات، مراکز و مؤسسات زیرمجموعۀ وزارت متبوع مکلف به همکاری با جنابعالی در جهت تحقق اهداف و مأموریتها هستند.
در پایان آمده است: توفیق شما در انجام وظایف در راستای جهتگیریهای راهبردی دولت چهاردهم و وزارت متبوع با تعهد به قانون اساسی، سند چشمانداز، سیاستهای کلی ابلاغی مقام معظم رهبری(مدظلّه العالی) و برنامۀ هفتم را از درگاه خداوند متعال خواستارم.
گفتنی است محمدعلی محسنی بندپی سیاستمدار و پزشک اهل شهرستان نوشهر در غرب مازندران است. وی دانشآموخته دکترای تخصصی فیزیوتراپی از دانشگاه ایستانگلیا و استاد تمام دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی است.
محمدعلی محسنی بندپی همچنین در انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه نوشهر، چالوس و کلاردشت وارد مجلس شد و دبیر اول کمیسیون بهداشت و درمان مجلس بود.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟