اقدام جالب فرماندار جدید قائمشهر؛
مشکلات را ثبتِ سامانه کنید !
«ابوذر قربانی» که دو روز قبل بهعنوان فرماندار قائمشهر معارفه شد، ضمن طراحی یک سامانه، از شهروندان خواست گزارش مشکلات و پیشنهادهای خود برای مسائل شهرستان را در این سامانه ثبت کنند تا در کوتاهزمان به اطلاع نماینده عالی دولت در شهرستان برسد.
به گزارش تفکر، «ابوذر قربانی» گفت: قائمشهریها میتوانند با مراجعه به سامانه https://npgh.irancompile.net مشکلات و گزارشهای شهرستان را گزارش دهند و این مسائل با تشکیل کارگروهی مورد رسیدگی قرار میگیرد.
سرپرست فرمانداری قائمشهر امکان تشخیص نقاط پُر مشکل شهر از روی واکاوی گزارشها، تفکیک مشکلات عمده شهر، محل و نقطه هر کدام از آنها، بالا بردن سرعت سرویس دهی، مشخص کردن سازمانهایی که در ارائه مشکل کمکاری می کنند و ارائه صفحه نمایش لحظهای از مسائل و مشکلات را از اهداف راهاندازی این سامانه برشمرد.
وی در باره روند بررسی و نظارت بر فعالیت این سامانه گفت: برای هر شهروند پس از ثبت گزارش، کد رهگیری ارسال میشود که میتواند از طریق آن، موضوع خود را پیگیری کند.
قربانی گفت: برای حل مشکلات و خدمت به مردم تا پای جان ایستادهام و سعی میکنم عدالتمحوری، شایستهسالاری و قانونمندی را سرلوحه کار خود قرار دهم.
سرپرست فرمانداری قائمشهر گفت: باید از تمام ظرفیتهای شهرستان برای حل مشکلات مردم استفاده شود.
البته ما بهعنوان نمایندگان افکار عمومی از فرماندار جوان قائمشهر توقع داریم مشکلات پس از ثبت سامانه شدن، حتماً مورد پیگیری قرار گیرند و حل شوند، نه اینکه در مرحله ثبت، متوقف بمانند.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟