به گزارش تفکر، «محسن آهنگری» گفت: این شهرستان بزرگ استان دارای ۲۱ هزار و ۹۸۰ هکتار اراضی باغی و مرکبات است که از ابتدای برداشت تا امروز ۱۲ هزار تن از این محصولات به کشورهای عراق، روسیه، افغانستان صادر شد.
مدیر جهاد کشاورزی بابل درخصوص صنایع مربوط به این بخش نیز گفت: در بابل ۸۵ واحد سورتینگ فعال هستند که حدود ۱۰ واحد از آنها توان و قابلیت بستهبندی و بارگیری برای صادرات را دارند.
وی افزود: افزایش ظرفیت صادرات منوط به افزایش تسهیلات گمرکی و بهویژه ایجاد خط سبز در گمرکات کشور برای کانتینرهای دارای محمولههای صادراتی فسادپذیر و نیز راهاندازی و استقرار پایانه صادرات محصولات کشاورزی در این شهرستان است.
آهنگری گفت: امیدواریم با حمایت دولت و استاندار مازندران از بهبود روابط تجاری با کشورهای همسایه، روند صادرات مرکبات بیش از پیش افزایش یابد و انتظار بهحق باغداران محقق شود.
گفتنی است بابل از نظر وسعت بزرگترین شهر و از نظر جمعیت دومین شهر استان مازندران است و در تولید انواع برنج و مرکبات نیز جایگاه ویژهای در اقتصاد استان دارد.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟
