به گزارش تفکر، فرماندار جویبار امروز دوشنبه در نشست شورای اقتصادی مازندران با بیان اینکه یکی از مشکلات چندین ساله و مطالبه جدی مردم این شهرستان عدم تعریض راههای مواصلاتی است، گفت: با پیگیریهای صورت گرفته و حمایت استاندار مازندران ۵ طرح در دست اجراست که ۵۴۰ میلیارد ریال برای تعریض محور سیمرغ به جویبار به طول ۳ کیلومتر در نظر گرفته شده است.
وی در همین رابطه از تخصیص ۸۶۰ میلیارد ریال اعتبار برای تعریض و ایمنسازی پل شیبآبندان به سه راه خدمات، تعریض محور کوهیخیل به روستای دونچال با اعتبار ۱۳۰۰ میلیارد ریال و همچنین تکمیل پل شهدای لاریم و تعریض سه راه قدس تا ابتدای شهرک صنعتی جویبار با اعتبار ۶۸۰ میلیارد ریال اشاره کرده و گفت: این طرحها در دست اجراست.
محمد مدانلو افزود: برای اجرای طرحهای ایمنسازی محورهای مواصلاتی و بینروستایی نیز ۳۵۰۰ میلیارد ریال اعتبار تخصیص یافته است.
فرماندار جویبار خاطرنشان کرد: از محل اعتبارات مختص به حوزه نمایندگان طرح تعریض راه بهنمیر به کوهیخیل حد فاصل کرفون به انارمرز تخصیص یافته که با جذب آن اقدامات خوبی را شاهد خواهیم بود.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟
