سرپرست جهاد کشاورزی مازندران در مراسم روز جهانی خاک:
«خاک» گهواره امنیت غذایی است
«اسدالله تیموری یانسری» یا تأکید بر اینکه خاک گهواره امنیت غذایی است، گفت: تشکیل هر سانتیمتر خاک ۷۰۰ سال زمان میبرد و از این رو باید برای جلوگیری از فرسایش بیشتر آن، اقدام عاجل انجام دهیم در شرایطی که سرانه فرسایش خاک در کشور به بیش از ۳ تُن برای هر نفر رسیده است.
به گزارش تفکر، سرپرست جهاد کشاورزی مازندران عصر امروز شنبه در مراسم روز جهانی خاک که با حضور مسئولان ملی و استانی در سالن سردار شهید سلیمانی این سازمان برگزار شد به اهمیت حفاظت از خاک به عنوان یکی از سرمایههای جبرانناپذیر و اساسی در تأمین امنیت غذایی کشور اشاره کرد و افزود: علیرغم وجود برنامههای راهبردی در سطح کشور، شکافهای زیادی بین سیاستگذاری و اجرای این برنامهها وجود دارد که باید رفع شود.
وی با تأکید بر لزوم حرکت به سمت کشاورزی پایدار، اجرای تغذیه متوازن گیاهی و سیاستهای جبرانی برای حفظ ساختار خاک، همکاری بیشتر میان مراکز تحقیقاتی، دانشگاهها و نهادهای زیرمجموعه جهاد کشاورزی در ترویج کشاورزی حفاظتی را خواستار شد.
سرپرست جهاد کشاورزی مازندران همچنین از اقدامات انجام شده مانند کشاورزی گردشی و حفاظت از بقایای گیاهی یاد کرد و گفت: با وجود این اقدامات، برای دستیابی به حفاظت پایدار از خاک، نیازمند برنامهریزی جامع و همکاری همهجانبه در سطوح مختلف هستیم.
تیموری یانسری در پایان تصریح کرد که حفاظت از خاک یک مسأله فراملی است و برای حفظ آن باید آگاهیهای عمومی افزایش یابد و همه دستاندرکاران از تولیدکنندگان تا سیاستگذاران با نگاهی علمی به آن توجه کنند.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟