مدیرکل آموزش و پرورش استان مازندران با تأکید بر عدالت آموزشی خبر داد:
فعالیت 28 کلاس درس با یک دانشآموز
«فریدون کلبادینژاد» با اشاره به نگاه ویژه آموزش و پرورش استان مازندران بر عدالت آموزشی و توجه به مناطق کمجمعیت، گفت: در سال تحصیلی جاری، ۶۸۰ کلاس زیر نُرم در استان فعال است که از این میان، ۲۸ کلاس تنها یک دانشآموز دارند.
به گزارش تفکر، مدیرکل آموزش و پرورش مازندران همچنین گفت: ۱۱۶ کلاس درس با یک تا پنج دانشآموز در مناطق دورافتاده استان دائر هستند.
وی افزود: سیاست ما این است که دانشآموزان بتوانند در همان روستا یا محل سکونت خود به تحصیل بپردازند و نیاز به مهاجرت یا رفتوآمدهای طولانی نداشته باشند.
کلبادینژاد با تأکید بر نقش این کلاسها در تحقق عدالت آموزشی، گفت: اداره چنین کلاسهایی از نظر منابع انسانی و امکانات چالشبرانگیز است اما اولویت ما آموزش در دسترس برای همه دانشآموزان، حتی در دورافتادهترین نقاط استان است.
وی با اشاره به تأکید برنامه هفتم مبنی بر کاهش تراکم کلاسهای درس به میانگین 35 نفر خاطرنشان کرد: در مناطق شهری تراکم جمعیت بالا است اما ما تلاش داریم با مدیریت مناسب به این شاخص برسیم.
مدیرکل آموزش و پرورش مازندران ادامه داد: امسال با حضور ۲۰ هزار و ۵۸۲ معلم، کلاسبندیها بهطور کامل انجام شده و برای جبران کمبودها از ظرفیت معلمان بازنشسته، دانشجومعلمان و پذیرفتهشدگان ماده ۲۸ نیز استفاده شده است.
کلبادینژاد همچنین بومیسازی نیروی انسانی در مناطق خاصی چون مرزنآباد، کلاردشت و کجور را یکی از اولویتهای اصلی دانست و افزود: این مناطق به معلمان تخصصی بیشتری نیاز دارند و ما تلاش میکنیم از نیروهای بومی برای پایداری کیفیت آموزش استفاده کنیم.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟