به گزارش تفکر، فرماندار نوشهر ثبت جهانی روستای کندلوس را بهعنوان یکی از اسناد پرافتخار بر جای مانده در این دولت ذکر کرد و گفت: در سایه همراهی مسئولان امر بهویژه استاندار و دیگر مدیران استانی و ملی و همچنین مردم بخش کجور، این روستا ثبت جهانی شد.
وی گفت: باید تمامی ضوابط و مقرارات منطبق با سازمان یونسکو در این روستا رعایت شود ضمن اینکه آموزش کسب و کارهای نوین در همه حوزهها حتی محیطزیست باید با برنامهریزی منسجم، همراهی و مشارکت همهجانبه مسئولان امر در این منطقه این مهم مورد توجه قرار گیرد و به مرور عملیاتی شود.
فرماندار نوشهر تکمیل طرح اصلاح و تغییر خطوط انتقال گاز طبیعی از نور تا کلارآباد در غرب مازندران را از دیگر دستاوردهای دولت وفاق ملی برشمرد و خاطرنشان کرد: یکی از دغدغه های مردم بهویژه مالکان اراضی این منطقه، انتقال این خط به طول ۷۴ کیلومتر از بین زمینهای آنان بود که طبق قانون مالکان اجازه هیچگونه ساخت و ساز در حریم ۷۰ متری این خط انتقال را نداشتند که با اصلاح و تکمیل این طرح، رعایت حریم ۷۰ متر به ۳۰ متر کاهش یافته و این مشکل چندین ساله در این شهرستان رفع شد.
جهانشاهی افزود: هر فردی که عهدهدار مسئولیت در این نظام و دولت میشود باید درد و مشکلات مردم را از مشکلات خود بداند و با مطالبهگری در صدد رفع مشکل باشد.
گفتنی است در جلسه شورای اداری شهرستان نوشهر با اهدای لوح سپاس از خدمات «عادل خزایی پول» شهردار پیشن تجلیل و «جعفر قمی اویلی» بهعنوان سرپرست جدید شهرداری این شهر گردشگرپذیر معرفی شد.

عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟