به گزارش تفکر، مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران _ ساری با اعلام اینکه از حدود ۱۰ صبح دیروز سهشنبه، چند نقطه از مرتع «ملارکوه» در بخش لاریجان طعمه حریق شد، گفت؛ برابر بررسی اولیه عامل حریق انسانی بوده است.
وی افزود: باتوجه به صعبالعبور بودن منطقه و پوشش علوفه و گَوَن در سطح مرتع و وزش باد و درگیر بودن ۵ نقطه از مرتع با حریق، در نهایت حدوداً ساعت ۲۳ شب گذشته با تلاش مأموران یگان حفاظت منابع طبیعی آمل و سرجنگلبانی لاریجان و همکاری عوامل بخشداری لاریجان، شهرداری رینه و گزنک، محیطزیست، هلال احمر و شوراها و دهیاران روستاهای منطقه و جوامع محلی، حریق بهطور کامل خاموش شد.
باقری جامخانه ضمن بیان این مطلب که یک اکیپ از مأمورین اداره منابع طبیعی شهرستان آمل با هماهنگی ادارهکل بهمنظور پیشگیری و جلوگیری از شعلهور شدن آتش زیر خاکستر، در حال حاضر نیز در منطقه مستقر هستند، تصریح کرد: عامل حریق نیز انسانی گزارش شد که عمدی و یا سهوی بودن آن توسط کارشناسان در دست بررسی است.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟