مدیرکل دامپزشکی مازندران خبر داد:
کاهش 75 درصدی کانونهای بیماری هاری در استان
«حمزه آقاپور کاظمی» گفت: در نیمه نخست سال گذشته ۳۶ کانون بیماری هاری در استان شناسایی شده بود که این عدد در شش ماه اول سال جاری به ۹ کانون رسیده است و این روند نشاندهنده موفقیت چشمگیر استان در کنترل این بیماری ویروسی و کشنده است که از طریق گازگرفتگی حیوانات آلوده به انسان منتقل میشود.
به گزارش تفکر، مدیرکل دامپزشکی مازندران در تشریح ماهیت بیماری هاری گفت: این بیماری یک عفونت ویروسی مشترک بین انسان و حیوانات پستاندار است که پس از ظهور علائم، تقریباً در تمام موارد منجر به مرگ بیمار میشود و به همین دلیل کنترل این بیماری در میان حیوانات به خصوص سگها از اهمیت حیاتی برخوردار است.
آقاپور کاظمی به اقدامات موثر انجامشده اشاره کرد و گفت: در راستای ایجاد ایمنی جمعی، بیش از ۱۳ هزار و ۵۰۰ قلاده سگ دارای صاحب در استان علیه هاری واکسینه شدند همچنین دو مرحله پویش آموزشی «دوری و دوستی» با هدف افزایش آگاهی شهروندان، بهویژه کودکان و دانشآموزان، درباره نحوه برخورد صحیح با حیوانات، پیشگیری از گازگرفتگی و انتقال بیماری برگزار شده است.
وی افزود: در مناطقی که کانون بیماری شناسایی شده یا سابقه ابتلا وجود داشته، واکسیناسیون دامهای اهلی نیز با مجوز سازمان دامپزشکی کشور انجام شد همچنین همکاری نزدیک با شهرداریها موجب جمعآوری سگهای بلاصاحب و واکسیناسیون ۲۱۵ قلاده از این حیوانات در مراکز نگهداری شده است.
آقاپور کاظمی با قدردانی از مشارکت مردم و دستگاههای مختلف، تأکید کرد: علیرغم پیشرفتهای به دست آمده، بیماری هاری همچنان یک تهدید جدی به شمار میآید و استمرار برنامههای واکسیناسیون، آموزش عمومی و کنترل دقیق حیوانات ضروری است تا سلامت جامعه حفظ شده و هدف حذف کامل بیماری محقق شود.
عذاب وجدان در حمام
دوش آب گرم بعد از یک روز کاری که عبور از خیابان، هیاهو و شلوغیهایش کلی رنگ و روی آدم را(پس از تخریب خاموشِ ریهها) سیاه میکند، چه اتفاق خوشایندیست. تصور کنید که این دلخوشی محبوب را ناگهان یا حتی یواشیواش از دست بدهیم! چه حسی به ما دست میدهد ؟
تشنهلب در هوای آلوده میمیریم
برای اینکه مخاطب این نوشتار متوجه عمق گرمایش جهانی و تغییرات اقلیم باشد لازم است یادآور شویم تا همین چند سال قبل، جنگلهای منطقه الیت در مرزنآباد چالوس در آبانماه زیر نیم متر برف مدفون بود اما طی هفتههای اخیر که اسیر حریق شد، نه تنها برف و بارانی در منطقه نباریده بود بلکه برگهای خشک گیاهان مانند یک انبار باروت عمل کرد و در خدمت گسترش آتش درآمد.
«ایلیوشین» در وقت اضافه
قبول کنیم ما میزبان شایستهای برای میراث جهانی یونسکو نبودیم؛ ما مدیریت بحران را فقط در جلسهها بلدیم؛ در عمل هیچی بلد نیستیم؛ ما پدافند غیر عامل _این سازمان بلندآوازه دولتی_ را برای چه داریم وقتی اینهمه در برابر بلایای طبیعی و غیر طبیعی آسیبپذیریم و اقدامها نیز در وقت اضافه و بدون هزینههای نابودکننده، منتج به نتیجه نمیشود؟